စတုတၳတန္း F
ဒီေန႔ ဆရာမေတြ အားလံုးအလုပ္ရွဳပ္ေနၾကတယ္.. ေက်ာင္းသားစံုညီပြဲေတာ္အတြက္ အစည္းအေ၀းထိုင္ေနၾကတယ္.. အတန္းပိုင္ဆရာမ ေဒၚမူမူေအးက အတန္းေခါင္းေဆာင္ကို စကားမ်ားတဲ့သူ နာမည္မွတ္ခိုင္းျပီး အစည္းအေ၀းသြားတက္ေတာ့ အတန္းေခါင္းေဆာင္ကိုယ္တိုင္က ေလေပါေနျပီး တစ္တန္းလံုး ပြတ္ေလာညံေနေတာ့တယ္။
ကဗ်ာတို႔ သူငယ္ခ်င္း၄ေယာက္အုပ္စုလည္း ေနာက္တန္းမွာထုိင္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသား၄ေယာက္နဲ႔ ပါဆယ္ဂိမ္းကစားၾကတယ္။ ပါဆယ္ဂိမ္းရဲ့ ထံုးစံအတိုင္း မဲလိပ္ေလးေတြမွာ ျပစ္ဒဏ္ေတြေရးျပီး မ်က္စိမွိတ္ျပီး သီခ်င္းဆိုေနတဲ့ေက်ာင္းသား သီခ်င္းဆိုရပ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ လက္ထဲမွာ ပါဆယ္ထုပ္ရွိတဲ့သူက မဲလိပ္ႏွဳိက္ျပီး အထဲမွာေရးထားတဲ့ ျပစ္ဒဏ္အတိုင္းလုပ္ရတယ္။ မဲလိပ္ေတြကို ေယာက်ာ္းေလးေတြက တစ္၀က္ မိန္းကေလးေတြက တစ္၀က္ ေရးရတယ္။ ကဗ်ာတို႔ကေတာ့ မိန္းကေလးေတြပီပီ မေကာင္းတာေတြေရးရင္ ကုိယ့္အလွည့္ကိုယ့္မဲ ျပန္က်မွ ဟုတ္ေပ့ျဖစ္ေနမယ္ဆိုျပီး လြယ္လြယ္ကူကူ အျပစ္ဒဏ္ေလးေတြပဲေရးတယ္။ ေယာက်္ားေလးေတြက ဘာေရးလည္းေတာ့မသိဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ စေဆာ့ၾကတယ္။ ျပစ္ဒဏ္ေတြကလည္း ရယ္ရတယ္။ ေမ်ာက္ကကခိုင္းတာတို႔ ေၾကာ္ျငာဆိုခိုင္းတာတို႔ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ေဆာ့လာရင္း တစ္ခါမွာေတာ့ ေယာက်္ားေလးေတြ အဖြဲ႔ထဲက ေဇာ္ေအာင္ကို မဲႏွဳိက္ရမဲ့အလွည့္ ... က်တဲ့မဲက ထူးထူးျခားျခား ေပါက္တတ္ကရ.. မိမိႏွစ္သက္ရာ ေကာင္ေလး (သို႔) ေကာင္မေလးလက္ကို ဆြဲျပီး ေမာ္ဒယ္ေလၽွာက္ျပပါတဲ့။ မဲလိပ္ဖတ္သံ ဆံုးတဲ့ေနာက္ ေဇာ္ေအာင္က ျပီတီတီျပံဳးလိုက္ျပီး ရုတ္တရက္ ကဗ်ာလက္ကိုေကာက္ဆဲြျပီး ထုိင္ခံုေတြၾကားမွာ လိုင္းျခားထားတဲ့ေနရာလြတ္ကို ဆြဲသြားတယ္။ ကဗ်ာလည္း ရုတ္တရက္အရမ္းရွက္သြားျပီး ထူပူသြားတယ္။ ၄တန္းဆိုေတာ့ အပ်ိဴမၾကီးလိုလို အပ်ိဴေလးလိုလို ပဲမ်ားတတ္တဲ့ အရြယ္ဆိုေတာ့။ ေနာက္မွ သတိ၀င္ျပီး ရွက္ရွက္နဲ႔ အိမ္သာသြားဦးမယ္ဆိုျပီး ထြက္သြားလိုက္တယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေဇာ္ေအာင္ကို စိတ္ဆိုးသလို ဘာလိုလိုေပါ့။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေမေမကို ေျပာျပတယ္ သမီီးကိုေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ လက္လာဆြဲတယ္လို႔။ ေမေမက ရယ္ျပီးေတာ့ ငါ့သမီးလည္းမလြယ္ပါလားေတာ္ ဆိုျပီး ျပံဳးေနေရာ။ ေမေမကလည္းဆိုးပါ့့။ ကဗ်ာက ရွက္ေနပါတယ္ဆို ပိုရွက္ေအာင္ လုိက္စေနျပန္ပါျပီ။
ပဥၥမတန္း G
အတန္းေတြကို လူနည္းေအာင္ခြဲလိုက္လို႔ ကဗ်ာGတန္းကို ေရာက္လာေပမဲ့ ေဇာ္ေအာင္နဲ႔ေတာ့ အတန္းတူတုန္းပဲ။ အဲ့ေကာင္ဟာေလ တကယ္ပဲ မ်က္ႏွာေျပာင္တယ္။ ၄တန္းတုန္းက လက္ဆြဲတဲ့ကိစၥျပီးကတည္းက လူကိုေတြ႔ရင္ ျပံဳးစိစိ ျပီတီတီနဲ႔ ကဗ်ာျဖင့္ ၾကည့္လို႔မရပါဘူး ။ ဘာတဲ့ ဟိုေန႕က ကဗ်ာတို႔ အနီအသင္းေခါင္းေဆာင္ေျပာတာ နားေထာင္လိုက္ရတယ္။ ေဇာ္ေအာင္က နင္အလွဴေငြထည့္ထားတဲ့ ၅၀တန္ ၂ရြက္ကို သူ႔၅၀တန္ေတြနဲ႔ လာလဲသြားတယ္တဲ့ .. နင့္ပိုက္ဆံကို သိမ္းထားခ်င္လို႔ဆုိပဲ နင့္ကိုေတာ့ မရုိးေတာ့ဘူးနဲ႔ တူတယ္ေနာ္ ဟဲဟဲ တဲ႔။ ၾကည့္ပါလား လုပ္သြားတဲ့ ပံုကိုက လူကို သူမ်ားေတြ တမ်ိဴးထင္ေအာင္ တမင္လိုက္လုပ္ေနသလိုပဲ။ ကဗ်ာကေတာ့ျဖင့္ စိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ ဒီေလာက္ဆိုးတဲ့ေကာင္ေလးကို။
သူဆိုးပံုေတြ ေျပာရရင္ ေျပာလို႔ကုန္မွာေတာင္မဟုတ္ဘူး။ မိဘေခၚခံထိတာလည္း အၾကိမ္ၾကိ္မ္။ ရန္ျဖစ္ျပီဆို သူ႔နာမည္ ထိပ္ဆံုးက။ သူမ်ားနဲ႔ရန္ျဖစ္လို႔ ခ်လို႔ နာမည္စာရင္းပါတယ္မထင္နဲ႔။ ရန္ျဖစ္ေနတဲ့သူ၂ေယာက္ကို ေဘးနားကေန ခ်ဟ ေဆာ္ေဟ့ ရုိက္ဟ လုပ္ထား လုပ္ထား အဲ့လိုမ်ိဳးအားပါးတရ အားေပးလြန္းလို႔ ဒင္းက ပြဲတိုင္းေက်ာ္ျဖစ္ေနတာ.။ ရန္ပြဲတိုင္း ပါေလရာ ငပိခ်က္။
တစ္ခါကဆိုလည္း အတန္းအျပင္မွာ ၃နာရီေလာက္ အထုတ္ခံထားရတယ္။ အမွဳက စာသင္ေနခ်ိန္မွာ ယမ္ယမ္ေခါက္ဆြဲေျခာက္ျပဳတ္စားမွဳ.... ျပဳတ္စားတာမွ ေရေႏြးဆူဆူ ပန္းကန္ဇြန္း အျပည့္အစံုနဲ႔ေနာ္။ ဒါေတြက သူ႔ဟာေတြေတာ့မဟုတ္ဘူး။ အတန္းမွဳးရုံးခန္းထဲက အတန္းပိုင္ဆရာမနာမည္သံုးျပီး ပစၥည္းပစၥယအစံုအလင္ သြားေတာင္းလာတယ္။ အိမ္ကေတာ့ ေခါက္ဆြဲထုတ္ယူလာလို႔ ေက်းဇူးတင္ရဦးမယ္။ စားတဲ့အခ်ိန္ကလည္း စာသင္ခ်ိန္။ ခံုေအာက္ထဲ၀င္ျပီး ျပဳတ္စားတယ္။ အတန္းက သိပ္မက်ယ္ေတာ့ ေခါက္ဆြဲက ျပဳတ္တာနဲ႔ အနံ႔ေမႊးေမႊးေလးက သမိုင္းဆရာမရဲ့ အနံ႕အာရုံကို ႏွဳိးဆြေတာ့တာေပါ့။ အဲ့မွာပဲ ကိြကနဲမိျပီး အတန္းမွဴးရံုးခန္းေရာက္ေရာ။ ေနာက္ အလ်ဥ္းသင့္မွ သူဆိုးတာေတြ ထပ္ေျပာဦးမယ္။
၅တန္းႏွစ္လည္ေလာက္ကစျပီး ကဗ်ာနဲ႔ ကဗ်ာ့သူငယ္ခ်င္း အၾကင္နာ မုန္းေစ်းတန္းသြားမုန္႔စားျပီဆို သူက အေနာက္က ပါလာတတ္တယ္။ ဘာမွလိုက္လုပ္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ကဗ်ာတို႔နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာပဲ မုန္႔စားရင္း ကဗ်ာ့ကို လွမ္းလွမ္းၾကည့္တတ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလကဗ်ာတို႔က ပညာျပခ်င္ရင္ လူရွဳပ္တဲ့ မိန္းကေလးအိမ္သာထဲ ၀င္သြားျပီး မ်က္ေျချဖတ္တတ္တယ္။ အဲ့ခါက်ရင္ မုန္႔စားေက်ာင္းတတ္ရင္ လာေျပာတယ္... "ကဗ်ာ နင္ကလည္း အက်င့္ပုတ္လုိက္တာဟာ.. ဘာလို႔ အိမ္သာထဲ၀င္သြားတာလဲ ... ေနာက္ဆို မုန္႔စားေက်ာင္းတက္ခံနီးမွ သြားဟာ"ဆိုျပီး အမိန္႔ေပးသလို ေတာင္းပန္သလိုလို လာေျပာတတ္ေသးရဲ့။ ကဗ်ာကေတာ့ ခပ္မာမာပဲ။ နင့္အပူပါလား ငါ့ဟာငါဘယ္အခ်ိန္သြာသြား ဆိုတဲ့ တစ္ခြန္းထဲနဲ႔ ျပန္မာန္ေနက်။
ဆဠမတန္း G
ကဗ်ာတို႔ အသက္ကေလးက ၁၁ႏွစ္ ၁၂ႏွစ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ပဲမ်ားတတ္လာျပီ။ ၅တန္းကစျပီး ထမီစ၀တ္ရတာဆိုေတာ့ စ၀တ္၀တ္ခ်င္းကေတာ့ ပံုမက်ပန္းမက်ျဖစ္ေနေပမဲ့ ခုေတာ့ ပံုက်က်ေလး၀တ္တတ္လာျပီ။ ခါးၾကားေလးမွာ လက္ကိုင္ပု၀ါေလးကို ၾတိဂံပံုေလးေခါက္ျပီး ထုိးတတ္တာလည္း အက်င့္ျဖစ္ေနျပီ။ အိမ္မွာ အလုပ္လုပ္ေပးတဲ့ အစ္မၾကီးေတြက ဆံပင္ကို လွလွေလး စည္းေပးျပီး ကလစ္မ်ိဴးစံုတတ္ ဖဲျပားေလးေတြခ်ည္နဲ႔ အလုပ္ရွဳပ္တတ္ေနျပီေလ။
ေဇာ္ေအာင္ကလည္း မေခဘူး .. ဆံပင္ေဘးခြဲ ေခါင္းလိမ္းဆီနဲ႔ ဆံပင္ ၃၊၄ ေခ်ာင္းက ေထာင္ထားလုိက္ေသး။ ျပီတီတီမ်က္ႏွာေပးကေတာ့ မေျပာင္းေသးပါဘူး။ ပိုေတာင္ အတင့္ရဲလာေသး။ ေတြ႔တာနဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္လိုက္ေတာင္းေနေတာ့တာပဲ။ မသိတာလည္းမဟုတ္ဘူး ။ ကဗ်ာ့သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက သူက မုန္႔ေကြ်းျပီး ေတာင္းထားျပီးသား။ တမင္တကာ ကဗ်ာ့ကို လုိက္ရစ္တာ။ တစ္ေန႔က်ေတာ့ အိမ္ကို ဖုန္းဆက္တယ္။ အၾကင္နာအသံလိုမ်ိဳး လုပ္ေျပာျပီး ကဗ်ာ့ကို ေခၚခိုင္းတယ္။ ဖုန္းကိုင္ကတာ ကဗ်ာ့အစ္ကို ... သူကေတာ့ အၾကင္နာထင္ျပီးေတာ့ ကဗ်ာဖုန္းကိုင္ဖို႔ မအားေသးဘူး အိမ္သာတက္ေနတယ္ဆိုျပီး ေျပာလႊတ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ ကဗ်ာကို လိုက္စေရာ.. ငါဖုန္းဆက္တာ နင္က အီအီးပါေနတယ္ဆိုျပီး။ ကဗ်ာမွာ ရယ္ရခက္ ငိုရခက္နဲ႔ေပါ့။
ကဗ်ာသုူ႔ကို ခင္စေတာ့ ျပဳလာျပီ။ သူက အရမ္းရီရတယ္။ သူစကားေျပာတာနားေထာင္ရင္ ပါးစပ္ကို မပိတ္ရဘူး။ ေပါက္တတ္ကရအရမ္းေျပာတတ္ပဲ။
တစ္ေန႔က်ေတာ့ ကဗ်ာမုန္႔စားေက်ာင္းတက္လို႔ အတန္းထဲကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ က
ဗ်ာ့စားပြဲနားမွာ သူေကာ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ၃ေယာက္ေကာ ေရာက္ေနတယ္။ ကဗ်ာလည္း ေရာက္ေရာ "ဟဲ့ ကဗ်ာ နင့္ပိုက္ဆံအိတ္ဖြင့္ၾကည့္စမ္းပါ" လို႔ ေဇာ္ေအာင္က ေျပာတယ္ ။ ကဗ်ာက လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ ပိုက္ဆံအိ္ပိစိေလးကို အေယာင္အေယာင္အမွားမွားနဲ႔ ဖြင့္လိုက္တယ္။ အဲ့ေတာ့ သူက "ဟဲ့ နင့္မွာ ပိုက္ဆံအိတ္က ဘယ္ႏွစ္လံုးေတာင္မွလဲ ငါေျပာတာ အဲ့ဒီအိတ္မဟုတ္ဘူး နင့္လြယ္အိတ္အေရွ႔အိတ္ထဲက ေခါက္ပိုက္ဆံအိတ္ေလးကို ေျပာတာ။ ျမန္ျမန္ဖြင့္ၾကည့္စမ္းပါ... "။ ကဗ်ာလည္း နဂိုကမွ စပ္စုစိန္ဆိုေတာ့ ဘာမွျပန္မျငင္းေနေတာ့ပဲ သိလိုစိတ္နဲ႔ ျမန္ျမန္ဖြင့္လိုက္တယ္။ အထဲမွာ ပန္းေရာင္ စာေခါက္ေလး တစ္ခုေတြ႔တယ္။ ကဗ်ာဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေဇာ္ေအာင္ေပးတဲ့ ရည္းစားစာ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာ ေဘးနားမွာလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ိုင္းျပီးလာၾကည့္ေနၾကေတာ့ ကဗ်ာေတာ္ေတာ္ထူပူရွက္သြားတယ္။ ေဇာ္ေအာင္ကိုလည္း စိတ္ဆိုးသြားတယ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာ ျမန္မာစာဆရာမ၀င္လာေရာ။ ေက်ာင္းသားေတြအားလံုး ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ျပန္ထိုင္ၾကရတယ္။ ကဗ်ာလည္း ဆရာမစာသင္ျပီးတာ ေစာင့္ျပီး ျပီးတာနဲ႔ လက္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ပန္းေရာင္ စာေခါက္ေလးကို ဆရာမကို သြားအပ္လုိက္တယ္။ ကဗ်ာဘာလို႔ အဲ့လိုလုပ္မိလည္း ကဗ်ာကိုယ္ကဗ်ာလည္းမသိဘူး ။ စိတ္ဆိုးလို႔လား ေဇာ္ေအာင္ကိုမုန္းလို႔လား... ဆရာမကေတာ့ လက္ထဲေရာက္လာတဲ့ စာကို ဖတ္ျပီး ေဇာ္ေအာင္ကို အတန္းေရွ႕ေခၚျပီး ၃ ခ်က္ေလာက္ ျဗင္းလႊတ္လိုက္တယ္။ ေဇာ္ေအာင္ အရုိက္ခံရျပီးျပန္လာေတာ့ ကြ်န္မခံုနားက ျဖတ္သြားတဲ့အခ်ိန္ ကြ်န္မကို ေစ့ေစ့ၾကည့္သြားတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာေတြ နီရဲေနတယ္... ရွက္စိတ္ေၾကာင့္လား။ ေဒါသေၾကာင့္လား ?
[ဆက္ပါဦးမည္။ ]
မွတ္ခ်က္။ ျဖစ္ရပ္မွန္မဟုတ္ပါ။ စိတ္ကူးဖန္းတီးထားေသာ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္သာ ျဖစ္ပါသည္။
ကဗ်ာတို႔ သူငယ္ခ်င္း၄ေယာက္အုပ္စုလည္း ေနာက္တန္းမွာထုိင္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသား၄ေယာက္နဲ႔ ပါဆယ္ဂိမ္းကစားၾကတယ္။ ပါဆယ္ဂိမ္းရဲ့ ထံုးစံအတိုင္း မဲလိပ္ေလးေတြမွာ ျပစ္ဒဏ္ေတြေရးျပီး မ်က္စိမွိတ္ျပီး သီခ်င္းဆိုေနတဲ့ေက်ာင္းသား သီခ်င္းဆိုရပ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ လက္ထဲမွာ ပါဆယ္ထုပ္ရွိတဲ့သူက မဲလိပ္ႏွဳိက္ျပီး အထဲမွာေရးထားတဲ့ ျပစ္ဒဏ္အတိုင္းလုပ္ရတယ္။ မဲလိပ္ေတြကို ေယာက်ာ္းေလးေတြက တစ္၀က္ မိန္းကေလးေတြက တစ္၀က္ ေရးရတယ္။ ကဗ်ာတို႔ကေတာ့ မိန္းကေလးေတြပီပီ မေကာင္းတာေတြေရးရင္ ကုိယ့္အလွည့္ကိုယ့္မဲ ျပန္က်မွ ဟုတ္ေပ့ျဖစ္ေနမယ္ဆိုျပီး လြယ္လြယ္ကူကူ အျပစ္ဒဏ္ေလးေတြပဲေရးတယ္။ ေယာက်္ားေလးေတြက ဘာေရးလည္းေတာ့မသိဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ စေဆာ့ၾကတယ္။ ျပစ္ဒဏ္ေတြကလည္း ရယ္ရတယ္။ ေမ်ာက္ကကခိုင္းတာတို႔ ေၾကာ္ျငာဆိုခိုင္းတာတို႔ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ေဆာ့လာရင္း တစ္ခါမွာေတာ့ ေယာက်္ားေလးေတြ အဖြဲ႔ထဲက ေဇာ္ေအာင္ကို မဲႏွဳိက္ရမဲ့အလွည့္ ... က်တဲ့မဲက ထူးထူးျခားျခား ေပါက္တတ္ကရ.. မိမိႏွစ္သက္ရာ ေကာင္ေလး (သို႔) ေကာင္မေလးလက္ကို ဆြဲျပီး ေမာ္ဒယ္ေလၽွာက္ျပပါတဲ့။ မဲလိပ္ဖတ္သံ ဆံုးတဲ့ေနာက္ ေဇာ္ေအာင္က ျပီတီတီျပံဳးလိုက္ျပီး ရုတ္တရက္ ကဗ်ာလက္ကိုေကာက္ဆဲြျပီး ထုိင္ခံုေတြၾကားမွာ လိုင္းျခားထားတဲ့ေနရာလြတ္ကို ဆြဲသြားတယ္။ ကဗ်ာလည္း ရုတ္တရက္အရမ္းရွက္သြားျပီး ထူပူသြားတယ္။ ၄တန္းဆိုေတာ့ အပ်ိဴမၾကီးလိုလို အပ်ိဴေလးလိုလို ပဲမ်ားတတ္တဲ့ အရြယ္ဆိုေတာ့။ ေနာက္မွ သတိ၀င္ျပီး ရွက္ရွက္နဲ႔ အိမ္သာသြားဦးမယ္ဆိုျပီး ထြက္သြားလိုက္တယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေဇာ္ေအာင္ကို စိတ္ဆိုးသလို ဘာလိုလိုေပါ့။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေမေမကို ေျပာျပတယ္ သမီီးကိုေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ လက္လာဆြဲတယ္လို႔။ ေမေမက ရယ္ျပီးေတာ့ ငါ့သမီးလည္းမလြယ္ပါလားေတာ္ ဆိုျပီး ျပံဳးေနေရာ။ ေမေမကလည္းဆိုးပါ့့။ ကဗ်ာက ရွက္ေနပါတယ္ဆို ပိုရွက္ေအာင္ လုိက္စေနျပန္ပါျပီ။
ပဥၥမတန္း G
အတန္းေတြကို လူနည္းေအာင္ခြဲလိုက္လို႔ ကဗ်ာGတန္းကို ေရာက္လာေပမဲ့ ေဇာ္ေအာင္နဲ႔ေတာ့ အတန္းတူတုန္းပဲ။ အဲ့ေကာင္ဟာေလ တကယ္ပဲ မ်က္ႏွာေျပာင္တယ္။ ၄တန္းတုန္းက လက္ဆြဲတဲ့ကိစၥျပီးကတည္းက လူကိုေတြ႔ရင္ ျပံဳးစိစိ ျပီတီတီနဲ႔ ကဗ်ာျဖင့္ ၾကည့္လို႔မရပါဘူး ။ ဘာတဲ့ ဟိုေန႕က ကဗ်ာတို႔ အနီအသင္းေခါင္းေဆာင္ေျပာတာ နားေထာင္လိုက္ရတယ္။ ေဇာ္ေအာင္က နင္အလွဴေငြထည့္ထားတဲ့ ၅၀တန္ ၂ရြက္ကို သူ႔၅၀တန္ေတြနဲ႔ လာလဲသြားတယ္တဲ့ .. နင့္ပိုက္ဆံကို သိမ္းထားခ်င္လို႔ဆုိပဲ နင့္ကိုေတာ့ မရုိးေတာ့ဘူးနဲ႔ တူတယ္ေနာ္ ဟဲဟဲ တဲ႔။ ၾကည့္ပါလား လုပ္သြားတဲ့ ပံုကိုက လူကို သူမ်ားေတြ တမ်ိဴးထင္ေအာင္ တမင္လိုက္လုပ္ေနသလိုပဲ။ ကဗ်ာကေတာ့ျဖင့္ စိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ ဒီေလာက္ဆိုးတဲ့ေကာင္ေလးကို။
သူဆိုးပံုေတြ ေျပာရရင္ ေျပာလို႔ကုန္မွာေတာင္မဟုတ္ဘူး။ မိဘေခၚခံထိတာလည္း အၾကိမ္ၾကိ္မ္။ ရန္ျဖစ္ျပီဆို သူ႔နာမည္ ထိပ္ဆံုးက။ သူမ်ားနဲ႔ရန္ျဖစ္လို႔ ခ်လို႔ နာမည္စာရင္းပါတယ္မထင္နဲ႔။ ရန္ျဖစ္ေနတဲ့သူ၂ေယာက္ကို ေဘးနားကေန ခ်ဟ ေဆာ္ေဟ့ ရုိက္ဟ လုပ္ထား လုပ္ထား အဲ့လိုမ်ိဳးအားပါးတရ အားေပးလြန္းလို႔ ဒင္းက ပြဲတိုင္းေက်ာ္ျဖစ္ေနတာ.။ ရန္ပြဲတိုင္း ပါေလရာ ငပိခ်က္။
တစ္ခါကဆိုလည္း အတန္းအျပင္မွာ ၃နာရီေလာက္ အထုတ္ခံထားရတယ္။ အမွဳက စာသင္ေနခ်ိန္မွာ ယမ္ယမ္ေခါက္ဆြဲေျခာက္ျပဳတ္စားမွဳ.... ျပဳတ္စားတာမွ ေရေႏြးဆူဆူ ပန္းကန္ဇြန္း အျပည့္အစံုနဲ႔ေနာ္။ ဒါေတြက သူ႔ဟာေတြေတာ့မဟုတ္ဘူး။ အတန္းမွဳးရုံးခန္းထဲက အတန္းပိုင္ဆရာမနာမည္သံုးျပီး ပစၥည္းပစၥယအစံုအလင္ သြားေတာင္းလာတယ္။ အိမ္ကေတာ့ ေခါက္ဆြဲထုတ္ယူလာလို႔ ေက်းဇူးတင္ရဦးမယ္။ စားတဲ့အခ်ိန္ကလည္း စာသင္ခ်ိန္။ ခံုေအာက္ထဲ၀င္ျပီး ျပဳတ္စားတယ္။ အတန္းက သိပ္မက်ယ္ေတာ့ ေခါက္ဆြဲက ျပဳတ္တာနဲ႔ အနံ႔ေမႊးေမႊးေလးက သမိုင္းဆရာမရဲ့ အနံ႕အာရုံကို ႏွဳိးဆြေတာ့တာေပါ့။ အဲ့မွာပဲ ကိြကနဲမိျပီး အတန္းမွဴးရံုးခန္းေရာက္ေရာ။ ေနာက္ အလ်ဥ္းသင့္မွ သူဆိုးတာေတြ ထပ္ေျပာဦးမယ္။
၅တန္းႏွစ္လည္ေလာက္ကစျပီး ကဗ်ာနဲ႔ ကဗ်ာ့သူငယ္ခ်င္း အၾကင္နာ မုန္းေစ်းတန္းသြားမုန္႔စားျပီဆို သူက အေနာက္က ပါလာတတ္တယ္။ ဘာမွလိုက္လုပ္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ကဗ်ာတို႔နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာပဲ မုန္႔စားရင္း ကဗ်ာ့ကို လွမ္းလွမ္းၾကည့္တတ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလကဗ်ာတို႔က ပညာျပခ်င္ရင္ လူရွဳပ္တဲ့ မိန္းကေလးအိမ္သာထဲ ၀င္သြားျပီး မ်က္ေျချဖတ္တတ္တယ္။ အဲ့ခါက်ရင္ မုန္႔စားေက်ာင္းတတ္ရင္ လာေျပာတယ္... "ကဗ်ာ နင္ကလည္း အက်င့္ပုတ္လုိက္တာဟာ.. ဘာလို႔ အိမ္သာထဲ၀င္သြားတာလဲ ... ေနာက္ဆို မုန္႔စားေက်ာင္းတက္ခံနီးမွ သြားဟာ"ဆိုျပီး အမိန္႔ေပးသလို ေတာင္းပန္သလိုလို လာေျပာတတ္ေသးရဲ့။ ကဗ်ာကေတာ့ ခပ္မာမာပဲ။ နင့္အပူပါလား ငါ့ဟာငါဘယ္အခ်ိန္သြာသြား ဆိုတဲ့ တစ္ခြန္းထဲနဲ႔ ျပန္မာန္ေနက်။
ဆဠမတန္း G
ကဗ်ာတို႔ အသက္ကေလးက ၁၁ႏွစ္ ၁၂ႏွစ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ပဲမ်ားတတ္လာျပီ။ ၅တန္းကစျပီး ထမီစ၀တ္ရတာဆိုေတာ့ စ၀တ္၀တ္ခ်င္းကေတာ့ ပံုမက်ပန္းမက်ျဖစ္ေနေပမဲ့ ခုေတာ့ ပံုက်က်ေလး၀တ္တတ္လာျပီ။ ခါးၾကားေလးမွာ လက္ကိုင္ပု၀ါေလးကို ၾတိဂံပံုေလးေခါက္ျပီး ထုိးတတ္တာလည္း အက်င့္ျဖစ္ေနျပီ။ အိမ္မွာ အလုပ္လုပ္ေပးတဲ့ အစ္မၾကီးေတြက ဆံပင္ကို လွလွေလး စည္းေပးျပီး ကလစ္မ်ိဴးစံုတတ္ ဖဲျပားေလးေတြခ်ည္နဲ႔ အလုပ္ရွဳပ္တတ္ေနျပီေလ။
ေဇာ္ေအာင္ကလည္း မေခဘူး .. ဆံပင္ေဘးခြဲ ေခါင္းလိမ္းဆီနဲ႔ ဆံပင္ ၃၊၄ ေခ်ာင္းက ေထာင္ထားလုိက္ေသး။ ျပီတီတီမ်က္ႏွာေပးကေတာ့ မေျပာင္းေသးပါဘူး။ ပိုေတာင္ အတင့္ရဲလာေသး။ ေတြ႔တာနဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္လိုက္ေတာင္းေနေတာ့တာပဲ။ မသိတာလည္းမဟုတ္ဘူး ။ ကဗ်ာ့သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက သူက မုန္႔ေကြ်းျပီး ေတာင္းထားျပီးသား။ တမင္တကာ ကဗ်ာ့ကို လုိက္ရစ္တာ။ တစ္ေန႔က်ေတာ့ အိမ္ကို ဖုန္းဆက္တယ္။ အၾကင္နာအသံလိုမ်ိဳး လုပ္ေျပာျပီး ကဗ်ာ့ကို ေခၚခိုင္းတယ္။ ဖုန္းကိုင္ကတာ ကဗ်ာ့အစ္ကို ... သူကေတာ့ အၾကင္နာထင္ျပီးေတာ့ ကဗ်ာဖုန္းကိုင္ဖို႔ မအားေသးဘူး အိမ္သာတက္ေနတယ္ဆိုျပီး ေျပာလႊတ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ ကဗ်ာကို လိုက္စေရာ.. ငါဖုန္းဆက္တာ နင္က အီအီးပါေနတယ္ဆိုျပီး။ ကဗ်ာမွာ ရယ္ရခက္ ငိုရခက္နဲ႔ေပါ့။
ကဗ်ာသုူ႔ကို ခင္စေတာ့ ျပဳလာျပီ။ သူက အရမ္းရီရတယ္။ သူစကားေျပာတာနားေထာင္ရင္ ပါးစပ္ကို မပိတ္ရဘူး။ ေပါက္တတ္ကရအရမ္းေျပာတတ္ပဲ။
တစ္ေန႔က်ေတာ့ ကဗ်ာမုန္႔စားေက်ာင္းတက္လို႔ အတန္းထဲကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ က
ဗ်ာ့စားပြဲနားမွာ သူေကာ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ၃ေယာက္ေကာ ေရာက္ေနတယ္။ ကဗ်ာလည္း ေရာက္ေရာ "ဟဲ့ ကဗ်ာ နင့္ပိုက္ဆံအိတ္ဖြင့္ၾကည့္စမ္းပါ" လို႔ ေဇာ္ေအာင္က ေျပာတယ္ ။ ကဗ်ာက လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ ပိုက္ဆံအိ္ပိစိေလးကို အေယာင္အေယာင္အမွားမွားနဲ႔ ဖြင့္လိုက္တယ္။ အဲ့ေတာ့ သူက "ဟဲ့ နင့္မွာ ပိုက္ဆံအိတ္က ဘယ္ႏွစ္လံုးေတာင္မွလဲ ငါေျပာတာ အဲ့ဒီအိတ္မဟုတ္ဘူး နင့္လြယ္အိတ္အေရွ႔အိတ္ထဲက ေခါက္ပိုက္ဆံအိတ္ေလးကို ေျပာတာ။ ျမန္ျမန္ဖြင့္ၾကည့္စမ္းပါ... "။ ကဗ်ာလည္း နဂိုကမွ စပ္စုစိန္ဆိုေတာ့ ဘာမွျပန္မျငင္းေနေတာ့ပဲ သိလိုစိတ္နဲ႔ ျမန္ျမန္ဖြင့္လိုက္တယ္။ အထဲမွာ ပန္းေရာင္ စာေခါက္ေလး တစ္ခုေတြ႔တယ္။ ကဗ်ာဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေဇာ္ေအာင္ေပးတဲ့ ရည္းစားစာ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာ ေဘးနားမွာလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ိုင္းျပီးလာၾကည့္ေနၾကေတာ့ ကဗ်ာေတာ္ေတာ္ထူပူရွက္သြားတယ္။ ေဇာ္ေအာင္ကိုလည္း စိတ္ဆိုးသြားတယ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာ ျမန္မာစာဆရာမ၀င္လာေရာ။ ေက်ာင္းသားေတြအားလံုး ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ျပန္ထိုင္ၾကရတယ္။ ကဗ်ာလည္း ဆရာမစာသင္ျပီးတာ ေစာင့္ျပီး ျပီးတာနဲ႔ လက္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ပန္းေရာင္ စာေခါက္ေလးကို ဆရာမကို သြားအပ္လုိက္တယ္။ ကဗ်ာဘာလို႔ အဲ့လိုလုပ္မိလည္း ကဗ်ာကိုယ္ကဗ်ာလည္းမသိဘူး ။ စိတ္ဆိုးလို႔လား ေဇာ္ေအာင္ကိုမုန္းလို႔လား... ဆရာမကေတာ့ လက္ထဲေရာက္လာတဲ့ စာကို ဖတ္ျပီး ေဇာ္ေအာင္ကို အတန္းေရွ႕ေခၚျပီး ၃ ခ်က္ေလာက္ ျဗင္းလႊတ္လိုက္တယ္။ ေဇာ္ေအာင္ အရုိက္ခံရျပီးျပန္လာေတာ့ ကြ်န္မခံုနားက ျဖတ္သြားတဲ့အခ်ိန္ ကြ်န္မကို ေစ့ေစ့ၾကည့္သြားတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာေတြ နီရဲေနတယ္... ရွက္စိတ္ေၾကာင့္လား။ ေဒါသေၾကာင့္လား ?[ဆက္ပါဦးမည္။ ]
မွတ္ခ်က္။ ျဖစ္ရပ္မွန္မဟုတ္ပါ။ စိတ္ကူးဖန္းတီးထားေသာ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္သာ ျဖစ္ပါသည္။
