အလုပ္ထဲက အျဖစ္မ်ား

ဒီတေလာ အလုပ္က စလုပ္ခါစဆိုေတာ့ သိပ္ေနသားမက်ေသးဘူး။ ျပီးေတာ့ အလုပ္ခ်ိန္က တစ္ခါတစ္ေလ မနက္၉နာရီေလာက္ကေန ည၁၀နာရီေလာက္အထိဆိုေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ဘာမွမလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေညာင္းေနလို႔။ :D စာေတာင္မရုိက္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဘေလာ့ေလးေတာင္ ဖုန္ေတြနည္းနည္းတက္ခ်င္ေနျပီ။ ဖူး ဖူး ဖူး(ဖုန္ခါေနေသာအသံ)
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အလုပ္ထဲမွာပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနတယ္ဆိုေတာ့ အလုပ္ထဲက အေၾကာင္းေလးေတြပဲ ေရးခ်င္စိတ္ေပါက္လာတယ္ဗ်ိဳ႕.. ခါတိုင္းဆို တေန႔တာ ျဖစ္ပ်က္သမွ်ကို မားသားကို ျပန္ေျပာျပေနက်.. ခုမာသားက အနားမွာမရွိေတာ့ ေဘာ္ေဘာ္ေတြကိုပဲ ေဖာက္သည္ခ်ရတာေပါ့ကြယ္။

၁)အေၾကြးေတာင္းတဲ့ ပညာ
ကြ်န္မအလုပ္လုပ္တဲ့ ေဆးခန္းမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ စေန တနဂၤေႏြေန႔ေတြမွာ လူမ်ားတတ္ပါတယ္။ အဲ့ေန႔က စေနေန႔ပါ။ ေဆးခန္းရဲ့ ထံုးစံက ဆရာ၀န္နဲ႔ေတြ႔ျပီးရင္ လူနာက အျပင္မွာ ခဏထုိင္ေစာင့္ရပါတယ္။ ေဆးယူဖို႔နဲ႔ ပိုက္ဆံရွင္းဖို႔ပါ။ ဆရာ၀န္က လူနာမွတ္တမ္းစာအုပ္မွာ ေရးစရာရွိတာေရးျပီး ေကာင္တာကို ပို႔ပါတယ္။ ထိုအခါမွ ကြ်န္မတို႔က ေဆးေပးျခင္းနဲ့ ေငြသိမ္းျခင္းကို လုပ္ရတာပါ။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ မေလးလူမ်ိဴးလူနာတစ္ေယာက္က ကာကြယ္ေဆးလာထုိးပါတယ္။ ေဆးလာထိုးရုံပဲဆိုေတာ့ ေဆးယူဖို႔ မလိုပါဘူး။ ေငြရွင္းဖို႔ပဲ ေစာင့္ရမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ အဲ့လူနာက ေငြမရွင္းပဲနဲ႔ တစ္ခါတည္းျပန္သြားပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔လည္း လူရွဳပ္ေနေတာ့ သတိမထားမိဘူး။ ေနာက္မွ လူနာမွတ္တမ္းစာအုပ္ ေကာင္တာေရာက္လာမွ က်သင့္ေငြယူမလို႔ လူနာနာမည္ကို ေခၚေတာ့မွ မရွိေတာ့မွန္းသိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဖုန္းေခၚပါတယ္။ ေငြမရွင္းရေသးတဲ့အတြက္ ျပန္လာရွင္းဖို႔ ေျပာပါတယ္။ ရွင္းျပီးျပီးဆိုျပီးျငင္းပါတယ္။ က်သင့္ေငြက စလံုး၇၀ပါ။ ေတာ္ေသးတာက သူ႔ရဲ့အိမ္က ကြ်န္မတို႔ေဆးခန္းရဲ့ အေပၚထပ္မွာပါ။ အဲ့ေတာ့ ဆရာ၀န္က ကြ်န္မကို receipt ေပးျပီး လူနာဆီက ေငြသြားေတာင္းခိုင္းပါတယ္။ ကြ်န္မလည္း သြားရပါတယ္။ အေပၚေရာက္ေတာ့ လူနာနဲ႔ေတြ႔ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပိုက္ဆံမရခဲ့ပါဘူး။ အတင္းျငင္းပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကြ်န္မလည္း ျပန္လာပါတယ္။ မရတဲ့ အေၾကာင္းေျပာေတာ့ ေဆးခန္းက ခပ္စြာစြာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ထပ္သြားေတာင္းခိုင္းပါတယ္။ မိနစ္၂၀ေလာက္ေနေတာ့ ၇၀ကိုင္ျပီး ျပန္ဆင္းလာပါတယ္။ ကြ်န္မလည္း အဲ့ေကာင္မေလးကို ေတာ္ေတာ္ေလးစားသြားတယ္။ သူကေတာ့ သင္ေပးတယ္။ အဲ့လိုမ်ိဳးလူနာကို ၾကမ္းေပးမွ ရတယ္တဲ့။ သူအိမ္ထဲထိ၀င္ျပီး ၾကမ္းခဲ့တာဆိုပဲ။ ေၾသာ္ ဒါလည္း ပညာပဲေလ။ ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္တာ သူလုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၇၀ကို ကိုယ့္အိတ္ထဲက မစိုက္ရတာ ေတာ္ပါေသးရဲ့။

၂)အသံထြက္
ကြ်န္မအလုပ္တာ၀န္ထဲမွာ လူနာေတြကို ေဆးေပးရတာလည္း ပါပါတယ္။ တစ္ခါတုန္းက လူနာတစ္ေယာက္ကို ေဆးေပးေတာ့ လည္ေခ်ာင္းနာရင္ ငံုရတဲ့ေဆးေပးပါတယ္။ အဲ့ဒါကို "For Suck"ဆိုျပီး label ေပၚမွာေရးထားပါတယ္။ ကြ်န္မက လူနာကို"This one is for suck" ဆိုျပီး ေပးလိုက္ပါတယ္။ Suck ကို ဆက္ခ္ လို႔ ကြ်န္မက အသံထြက္ပါတယ္။ အဲ့အခါမွာ ကြ်န္မေဘးက အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အမက မ်က္လံုးျပဴးျပီး ကြ်န္မကို ၾကည့္ပါတယ္။ "For Sex?" ဆုိျပီး ေမးပါတယ္။ ကြ်န္မလည္း ေၾကာင္သြားေတာ့ သူက ေဆးကိုယူၾကည့္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ရယ္တယ္။ ဆက္ခ္လို႔ အသံမထြက္ရဘူး။ ဆခ္ လို႔ အသံထြက္ရတယ္တဲ့။ သူက ဆက္ခ္ လို႔ အသံထြက္တာကို Sex လို႔ ၾကားတယ္တဲ့။ မွားပါတယ္ မမရယ္။
ေနာက္တစ္ခါ အဲ့ဒီ Suck နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ထပ္ျဖစ္ေသးတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ အသံထြက္မွန္တယ္။ မွားတာက တရုတ္လိုနဲ႔အဂၤလိပ္လို ေရာေျပာမိတာ။ "This one is for you to suck." လို႔ေျပာရင္ေျပာ မေျပာရင္ "က်ဲ႔ကို႔စြတ္ ေကနီ ဟန္တဲ့"ဆိုျပီး ေျပာရမွာ။ ကြ်န္မေျပာလိုက္တာက "က်ဲ႕ကို႔စြတ္ ေကနီ ဆခ္ တဲ့" ဆိုျပီး။ ဒီတစ္ခါလည္း ေဘးနားက အမက လွမ္းၾကည့္ပါတယ္။ လူနာျပန္သြားေတာ့ ကြ်န္မကို ရယ္ျပီးေျပာတယ္။ နင္ေျပာတဲ့ အဓိပၸာယ္က တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္တဲ့။ တရုတ္လို ဆခ္ (အမွန္ေတာ့ "ဆ"က kill လို႔ အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။ အဲ့ေတာ့ ကြ်န္မေျပာလိုက္တဲ့ေဆးက ငံုေဆးမဟုတ္ပဲ အဆိပ္ျဖစ္သြားပီ။ ဟိဟိ

ဒီမွာပဲ ခဏရပ္ဦးမယ္ေနာ္။ ။
အားေပးတဲ့လူရွိရင္ေတာ့ အလုပ္ထဲမွ အျဖစ္မ်ား ၂ ဆိုျပီး ဆက္ေရးမယ္။ :P

အားလံုးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းေသာ ျမန္မာႏွစ္သစ္ေလးျဖစ္ပါေစ။ ။