တုပ္ေကြး - Swine influenza

တုပ္ေကြးေတြ စင္ကာပူမွာေတာ့ မျဖစ္ေသးဘူးထင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရာဂါျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြက ျပန္လာတဲ့လူေတြရွိေတာ့ ဒီကလူေတြလည္း ေတာ္ေတာ္သတိထားေနၾကျပီ။ ကြ်န္မအလုပ္လုပ္တဲ့ ေဆးခန္းမွာဆို ဒီေန႔က စျပီးေတာ့ face mask ေတြ ၀တ္ခိုင္းပါတယ္။ သူ၀တ္ခိုင္းတဲ့ mask ၾကီးက အေပၚပံုကဟာေပါ့။ အဲ့ဒါ၀တ္ျပီးရင္ လူလည္း ျဂိဳလ္သားပံု ေပါက္ေရာ။ ၀တ္ေနမက်လို႔လားေတာ့ မသိဘူး။ အသက္ရွဴလည္း ၾကပ္တယ္။ ပံုထဲမွာပါတဲ့ အျပာေရာင္အ၀ိုင္းေလးက ေလ၀င္ေလထြက္အေပါက္။ ပံုစံက ေအာက္စီဂ်င္ေပးရတဲ့လူနာေတြ ၀တ္ရသလိုမ်ိဴး။ ဆရာ၀န္ေျပာတာေတာ့ အဲ့ဒီmaskက တျခားmask ေတြထက္ ပိုစိတ္ခ်ရတယ္တဲ့။ တစ္ခုကို ၈နာရီေလာက္ သံုးလို႔ရတယ္။ ဘယ္မွာ၀ယ္လို႔ရလည္းေတာ့ မသိဘူး။

အရင္က ေဆးခန္းမွာ တုပ္ေကြးကာကြယ္ေဆးထုိးလို႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာလို႔လည္း မသိဘူး။ ဒီေန႔က စျပီး တုပ္ေကြးကာကြယ္ေဆးထုိးလို႔ ရလားေမးရင္ no stock တဲ့။ လာလာေမးၾကတဲ့ လူေတြလည္း အေတာ္မ်ားပါတယ္။

ဒီေန႔ဆို ေဆးခန္းကိုလာတဲ့ လူနာေတြထဲမွာ တုပ္ေကြးျဖစ္လို႔ လာျပတဲ့လူဆိုရင္ queue number ေပးျပီးတာနဲ႔ ေဆးခန္းအျပင္မွာပဲ ေပးထုိင္ပါတယ္။ အထဲမွာ ေပးမထိုင္ရပါဘူး။ အခုအခ်ိန္မွာ တုပ္ေကြးျဖစ္တဲ့လူေတြရဲ့ ဘ၀က ဆိုးပါတယ္။ swine flu ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ေဆးခန္းမွာ ခြဲျခားခြဲျခားဆက္ဆံခံရပါတယ္။ ဆရာ၀န္ေျပာတဲ့အရဆိုရင္ တုပ္ေကြးျဖစ္သူ ၃ေယာက္မွာ ၁ေယာက္က swine flu ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္တဲ့။

ျပီးေတာ့ ဒီရက္ပိုင္း overseas က ျပန္လာလို႔ flu ျဖစ္တဲ့လူေတြဆို ကြ်န္မတို႔ ေဆးခန္းက လက္မခံပါဘူး။ ေဆးရုံေတြကိုသာ တန္းသြားခိုင္းရပါတယ္။

ဒါကေတာ့ လက္ရွိစင္ကာပူမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ swine flu နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကြ်န္မသိသေလာက္ေလးေတြ ျပန္ေရးလိုက္တာပါ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ လူမ်ားတဲ့ ေနရာေတြ သြားရင္ face mask ကို သံုးပါ။ သံုးရတာ ေၾကာင္တယ္ ထင္ရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ လက္ကိုင္ပ၀ါေလးေဆာင္ထားပါ။ သူမ်ားတကာေတြ ေခ်ာင္းဆိုး ႏွာေခ်ရင္ ကာကြယ္လို႔ရတာေပါ့။

စာၾကြင္း ။ ။ mask ၀တ္ျပီး ရုိက္ထားေသာပံုကို တင္မည္ဟု စိတ္ကူးထားေသာ္လည္း ၾကည့္ျပီးသည့္ လူမ်ား ေနာက္တစ္ခါမလာေတာ့ရင္ ဘေလာ့counter မတက္ေတာ့မွာ ဆိုးသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ဘာေတြတုန္းသည္ မည္သည့္ျဂိဳလ္မွ လာေသာ ျဂိဳလ္သားျဖစ္သနည္း၊ အီးတီနဲ႔ ေမာင္ႏွမလားဟု ေမးခံရမွာစိုးေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း မတင္ေတာ့ျခင္းျဖစ္သည္။

အလုပ္ထဲက အျဖစ္မ်ား

ဒီတေလာ အလုပ္က စလုပ္ခါစဆိုေတာ့ သိပ္ေနသားမက်ေသးဘူး။ ျပီးေတာ့ အလုပ္ခ်ိန္က တစ္ခါတစ္ေလ မနက္၉နာရီေလာက္ကေန ည၁၀နာရီေလာက္အထိဆိုေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ဘာမွမလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေညာင္းေနလို႔။ :D စာေတာင္မရုိက္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဘေလာ့ေလးေတာင္ ဖုန္ေတြနည္းနည္းတက္ခ်င္ေနျပီ။ ဖူး ဖူး ဖူး(ဖုန္ခါေနေသာအသံ)
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အလုပ္ထဲမွာပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနတယ္ဆိုေတာ့ အလုပ္ထဲက အေၾကာင္းေလးေတြပဲ ေရးခ်င္စိတ္ေပါက္လာတယ္ဗ်ိဳ႕.. ခါတိုင္းဆို တေန႔တာ ျဖစ္ပ်က္သမွ်ကို မားသားကို ျပန္ေျပာျပေနက်.. ခုမာသားက အနားမွာမရွိေတာ့ ေဘာ္ေဘာ္ေတြကိုပဲ ေဖာက္သည္ခ်ရတာေပါ့ကြယ္။

၁)အေၾကြးေတာင္းတဲ့ ပညာ
ကြ်န္မအလုပ္လုပ္တဲ့ ေဆးခန္းမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ စေန တနဂၤေႏြေန႔ေတြမွာ လူမ်ားတတ္ပါတယ္။ အဲ့ေန႔က စေနေန႔ပါ။ ေဆးခန္းရဲ့ ထံုးစံက ဆရာ၀န္နဲ႔ေတြ႔ျပီးရင္ လူနာက အျပင္မွာ ခဏထုိင္ေစာင့္ရပါတယ္။ ေဆးယူဖို႔နဲ႔ ပိုက္ဆံရွင္းဖို႔ပါ။ ဆရာ၀န္က လူနာမွတ္တမ္းစာအုပ္မွာ ေရးစရာရွိတာေရးျပီး ေကာင္တာကို ပို႔ပါတယ္။ ထိုအခါမွ ကြ်န္မတို႔က ေဆးေပးျခင္းနဲ့ ေငြသိမ္းျခင္းကို လုပ္ရတာပါ။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ မေလးလူမ်ိဴးလူနာတစ္ေယာက္က ကာကြယ္ေဆးလာထုိးပါတယ္။ ေဆးလာထိုးရုံပဲဆိုေတာ့ ေဆးယူဖို႔ မလိုပါဘူး။ ေငြရွင္းဖို႔ပဲ ေစာင့္ရမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ အဲ့လူနာက ေငြမရွင္းပဲနဲ႔ တစ္ခါတည္းျပန္သြားပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔လည္း လူရွဳပ္ေနေတာ့ သတိမထားမိဘူး။ ေနာက္မွ လူနာမွတ္တမ္းစာအုပ္ ေကာင္တာေရာက္လာမွ က်သင့္ေငြယူမလို႔ လူနာနာမည္ကို ေခၚေတာ့မွ မရွိေတာ့မွန္းသိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဖုန္းေခၚပါတယ္။ ေငြမရွင္းရေသးတဲ့အတြက္ ျပန္လာရွင္းဖို႔ ေျပာပါတယ္။ ရွင္းျပီးျပီးဆိုျပီးျငင္းပါတယ္။ က်သင့္ေငြက စလံုး၇၀ပါ။ ေတာ္ေသးတာက သူ႔ရဲ့အိမ္က ကြ်န္မတို႔ေဆးခန္းရဲ့ အေပၚထပ္မွာပါ။ အဲ့ေတာ့ ဆရာ၀န္က ကြ်န္မကို receipt ေပးျပီး လူနာဆီက ေငြသြားေတာင္းခိုင္းပါတယ္။ ကြ်န္မလည္း သြားရပါတယ္။ အေပၚေရာက္ေတာ့ လူနာနဲ႔ေတြ႔ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပိုက္ဆံမရခဲ့ပါဘူး။ အတင္းျငင္းပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကြ်န္မလည္း ျပန္လာပါတယ္။ မရတဲ့ အေၾကာင္းေျပာေတာ့ ေဆးခန္းက ခပ္စြာစြာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ထပ္သြားေတာင္းခိုင္းပါတယ္။ မိနစ္၂၀ေလာက္ေနေတာ့ ၇၀ကိုင္ျပီး ျပန္ဆင္းလာပါတယ္။ ကြ်န္မလည္း အဲ့ေကာင္မေလးကို ေတာ္ေတာ္ေလးစားသြားတယ္။ သူကေတာ့ သင္ေပးတယ္။ အဲ့လိုမ်ိဳးလူနာကို ၾကမ္းေပးမွ ရတယ္တဲ့။ သူအိမ္ထဲထိ၀င္ျပီး ၾကမ္းခဲ့တာဆိုပဲ။ ေၾသာ္ ဒါလည္း ပညာပဲေလ။ ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္တာ သူလုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၇၀ကို ကိုယ့္အိတ္ထဲက မစိုက္ရတာ ေတာ္ပါေသးရဲ့။

၂)အသံထြက္
ကြ်န္မအလုပ္တာ၀န္ထဲမွာ လူနာေတြကို ေဆးေပးရတာလည္း ပါပါတယ္။ တစ္ခါတုန္းက လူနာတစ္ေယာက္ကို ေဆးေပးေတာ့ လည္ေခ်ာင္းနာရင္ ငံုရတဲ့ေဆးေပးပါတယ္။ အဲ့ဒါကို "For Suck"ဆိုျပီး label ေပၚမွာေရးထားပါတယ္။ ကြ်န္မက လူနာကို"This one is for suck" ဆိုျပီး ေပးလိုက္ပါတယ္။ Suck ကို ဆက္ခ္ လို႔ ကြ်န္မက အသံထြက္ပါတယ္။ အဲ့အခါမွာ ကြ်န္မေဘးက အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အမက မ်က္လံုးျပဴးျပီး ကြ်န္မကို ၾကည့္ပါတယ္။ "For Sex?" ဆုိျပီး ေမးပါတယ္။ ကြ်န္မလည္း ေၾကာင္သြားေတာ့ သူက ေဆးကိုယူၾကည့္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ရယ္တယ္။ ဆက္ခ္လို႔ အသံမထြက္ရဘူး။ ဆခ္ လို႔ အသံထြက္ရတယ္တဲ့။ သူက ဆက္ခ္ လို႔ အသံထြက္တာကို Sex လို႔ ၾကားတယ္တဲ့။ မွားပါတယ္ မမရယ္။
ေနာက္တစ္ခါ အဲ့ဒီ Suck နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ထပ္ျဖစ္ေသးတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ အသံထြက္မွန္တယ္။ မွားတာက တရုတ္လိုနဲ႔အဂၤလိပ္လို ေရာေျပာမိတာ။ "This one is for you to suck." လို႔ေျပာရင္ေျပာ မေျပာရင္ "က်ဲ႔ကို႔စြတ္ ေကနီ ဟန္တဲ့"ဆိုျပီး ေျပာရမွာ။ ကြ်န္မေျပာလိုက္တာက "က်ဲ႕ကို႔စြတ္ ေကနီ ဆခ္ တဲ့" ဆိုျပီး။ ဒီတစ္ခါလည္း ေဘးနားက အမက လွမ္းၾကည့္ပါတယ္။ လူနာျပန္သြားေတာ့ ကြ်န္မကို ရယ္ျပီးေျပာတယ္။ နင္ေျပာတဲ့ အဓိပၸာယ္က တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္တဲ့။ တရုတ္လို ဆခ္ (အမွန္ေတာ့ "ဆ"က kill လို႔ အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။ အဲ့ေတာ့ ကြ်န္မေျပာလိုက္တဲ့ေဆးက ငံုေဆးမဟုတ္ပဲ အဆိပ္ျဖစ္သြားပီ။ ဟိဟိ

ဒီမွာပဲ ခဏရပ္ဦးမယ္ေနာ္။ ။
အားေပးတဲ့လူရွိရင္ေတာ့ အလုပ္ထဲမွ အျဖစ္မ်ား ၂ ဆိုျပီး ဆက္ေရးမယ္။ :P

အားလံုးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းေသာ ျမန္မာႏွစ္သစ္ေလးျဖစ္ပါေစ။ ။

ႏွစ္သစ္မွာ အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

မနက္ျဖန္ဆို သၾကၤန္ေတာင္ က်ျပီေနာ္။ အားလံုးကို ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ျမန္မာႏွစ္သစ္ေလးျဖစ္ပါေစလို႔ ဒီဘေလာ့ေလးကေန ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္။ စိတ္ညစ္စရာေတြ ျပႆနာေတြ မေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြအကုန္လံုးကို သၾကၤန္ေရနဲ႔အတူ ႏွစ္ေဟာင္းမွာထားခဲ့ႏိုင္ၾကပါေစ။ စိတ္သစ္ လူသစ္နဲ႔ ႏွစ္သစ္ကို ၾကိဳဆိုႏုိင္ၾကပါေစရွင္။ ။

ဒီရက္ပိုင္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဴးေၾကာင့္ ဘေလာ့မွာ ပို႔စ္အသစ္ေတြ မွန္မွန္မတင္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဖတ္စရာ ဘာအသစ္မွ မရွိေပမဲ့ အသစ္မ်ားရွိေလမလားလို႔ လာလာၾကည့္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို ေက်းဇူးလည္းတင္ အားလဲနာမိပါတယ္ရွင္။ ကြ်န္မ ဘေလာ့ေရးတာေလးကို ခဏတျဖဳတ္ရပ္ထားပါဦးမယ္။ ဘယ္ႏွစ္ရက္ ဘယ္ႏွစ္လရယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ရက္ေသာ္လည္းေကာင္း တစ္ပတ္ေသာ္လည္းေကာင္းပဲ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေရးခ်င္စိတ္ ျပန္ေပၚလာရင္ ျပန္ေရးမွာပါ။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ စိတ္ေတြက ေနလို႔မေကာင္းပါဘူး။ စာေရးခ်င္စိတ္လည္း ေပ်ာက္ေနတဲ့ အတြက္ပါ။

ႏွစ္သစ္မွာ အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။ ။

အတိတ္က သၾကၤန္ေန႔စြဲမ်ား

ဓါတ္ပံုကို ဒီက ယူပါတယ္။

ဘာလိုလိုနဲ႔ သၾကၤန္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္နီးလာျပီ။ ဒါေပမဲ့ ဒီႏွစ္သၾကၤန္ဆိုတဲ့ အရာက ကြ်န္မနဲ႔ လံုးလံုးမဆိုင္သလိုပဲ။ သၾကၤန္ရက္အားလံုးကို အဓိပၸာယ္မဲ့စြာ အလုပ္ထဲမွာပဲ ျဖတ္သန္းရဦးမယ္ ထင္ပါတယ္။ ကြ်န္မသၾကၤန္ေရမစိုတာ ဒီႏွစ္ဆို ၅ႏွစ္ေျမာက္ရွိျပီ။ ဒီႏွစ္ဆိုရင္ ရန္ကုန္ကို တအားျပန္ခ်င္တာပဲ။ ေရလည္း တအားကစားခ်င္တယ္။ သၾကၤန္သီခ်င္းေတြ သၾကၤန္ရုပ္ရွင္ကားေတြၾကည့္ျပီးရင္ အဲ့ေရာဂါက ပိုဆိုးလာေရာ..

ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ရင္ လူမွန္းသိတတ္စအရြယ္ထဲက ခုထိ သၾကၤန္ကို ပီပီျပင္ျပင္မကဲဖူးေသးဘူး။ ေရပက္ခံေတာင္ ေမာင္ႏွမ၀မ္းကြဲေတြနဲ႔႔ဲပဲ ထြက္ဖူးတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ မသြားဖူးဘူး။ မန္းဒပ္လည္း အိမ္က ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ပဲ ထုိင္ဖူးတယ္။ ေၾသာ္ ဘ၀ကဆိုးပါတယ္။

၂၀၀၅- ၁၀တန္းျပီးတဲ့ႏွစ္ တမိသားစုလံုး ခရီးထြက္ျဖစ္ေတာ့ သၾကၤန္လြတ္ခဲ့တယ္။
၂၀၀၆- ေနာက္တစ္ႏွစ္ေတာ့ ဒီစင္ကာပူဆိုတာၾကီးကို ေရာက္လာ။ ရန္ကုန္သၾကၤန္နဲ႔ ပိုေ၀းဖို႔အေၾကာင္းျဖစ္လာ။၏
၂၀၀၇- ပိုလီ ပထမႏွစ္ျပီးေတာ့လည္း မျပန္ျဖစ္။ part time လုပ္ ပိုက္ပုိက္ရွာ။
၂၀၀၈- ပိုလီဒုတိယႏွစ္ျပီးေတာ့လည္း industrial training ဆိုတာၾကီးက ၂လ ဆင္းရျပန္ေတာ့ ရန္ကုန္မျပန္ျဖစ္ျပန္။
၂၀၀၉- ေၾသာ္ ပိုလီ ျပီးသြားျပီ။ေက်ာင္းျပီးရင္ ရန္ကုန္ျပန္လို႔ ရျပီဆိုျပီး အားခဲထားသမွ် သဲဲထဲေရသြန္ျဖစ္ျပန္ျပီ။ ပီအာရ္ ေလွ်ာက္လို႔ ရေအာင္ အလုပ္ကို အသည္းအသန္ရွာ၊ အလုပ္ေတာ့ ရပါျပီတဲ့။ သၾကၤန္မျပန္ျဖစ္ျပန္ဘူး။

သၾကၤန္ဆိုရင္ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာတုန္းက အတန္းတင္ စာေမးပြဲၾကီးျပီးတဲ့ေန႔ ေရလိုက္ေလာင္းတာ အမွတ္ရတယ္။ တအား ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ။ ဆရာမေတြက စာေမးပဲြ မျပီးခင္ လြယ္အိတ္ေတြ လိုက္စစ္ျပီး ေရဘူးေတြထဲက ေရေတြသြန္ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့မရပါဘူး။ ေက်ာင္းေရွ႕က မုန္႔ဆိုင္ေတြမွာ ေသာက္ေရသန္႔ဘူးေတြ ၀ယ္ျပီး လိုက္ေလာင္းတာ။ ခုေတာ့လည္း ဒါေတြနဲ႔ တေျဖးေျဖး ေ၀းလာျပီ။ အသက္ေတြရလာျပီဆိုေတာ့ေလ။ :)

ဘာရယ္မဟုတ္ပါ။ သၾကၤန္အေၾကာင္း စိတ္ထဲေပါက္သမွ် ခ်ေရးမိျခင္းသာ။ ။

ေမာနင္း

mayD: တံုတံုေရ...ဒီကို အလည္မေရာက္လာတာ ၾကာျပီေကာ... လက္ေဆာင္တစ္ခု စီစဥ္ထားတယ္။ သိခ်င္ရင္ အိမ္လာၾကည့္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ရက္ေလာက္က မမေမဒီက ဆီပံုးထဲမွာ လာေအာ္ထားလို႔ မေမဒီအိမ္ေလးကို သြားၾကည့္တာေပါ့။ ဘာလက္ေဆာင္ပါလိမ့္ဆိုျပီး.. မုန္႔ေတြ ဘာေတြမ်ားျဖစ္မလားေပါ့။ လက္စသတ္ေတာ့ မနက္ခင္းေလးကို ဘယ္လိုထသလဲဆိုတာ တက္ထားတာကိုး :)
တက္ထားတာေတာင္ ၾကာျပီ။ အခုမွ ေရးျဖစ္ေတာ့တယ္။

ကဲ ဘာေတြတုန္းတစ္ေယာက္ မနက္ဆို ဘယ္လိုထပါသလဲဆိုေတာ့ .. အမ္းး...၂ မ်ိဳးခြဲေျပာမယ္ေနာ္..

အလုပ္မရွိတဲ့ေန႔
ဘာ ႏိွဳးစက္မွ မေပးဘူး။ ႏိုးတဲ့အခ်ိန္ထတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ၁၁နာရီေလာက္ႏိုးတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ၁၂ေလာက္အထိ။ အဲ့လိုမ်ိဳး ဘာပေယာဂမွ မပါဘဲ သူ႔ဟာသူႏိုးလာတာ သေဘာအက်ဆံုးပဲ။

အလုပ္ရွိတဲ့ေန႔
အလုပ္ရွိတဲ့ေန႔ဆို ၇နာရီခြဲထရတယ္။ အလုပ္က ၉နာရီစတာကိုး။ အလန္းကေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလိုပဲ ဖုန္းalarm ေပါ့ကြယ္။ႏိုးမယ့္လူမွ မရွိပဲေနာ့ (ေၾကာ္ျငာမဟုတ္ပါ :P ) ၇နာရီခြဲထမယ္ဆို ၇:၂၀ အလန္းေပးရတယ္။ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္သိလို႔။ အလန္းျမည္ျပီး အနည္းဆံုးတစ္ခါေလာက္ snooze လုပ္လိုက္ရမွ။ snooze က ေနာက္၉မိနစ္ၾကာရင္ ထပ္ျမည္တယ္ဆိုေတာ့ ၇နာရီခြဲ ကြက္တိေပ့ါ။ တစ္ခါတစ္ေလ တအားတအား(တအား ) အိပ္ခ်င္ရင္ေတာ့ အလန္း ၇နာရီ ၂၀ ျမည္ရင္ ၇နာရီ ၄၅ ေျပာင္းေပးလိုက္တယ္။ ထျပီဆိုရင္လည္း သူမ်ားေတြလို တစ္ခါထဲထတာ ဟုတ္ေသးဘူး။ တစ္မိနစ္ ၂မိနစ္ေလာက္ မ်က္လံုးပိတ္ျပီး ငုတ္တုတ္ထိုင္ေသးတယ္။ ရသမွ်အခ်ိန္ကို အဲ့လိုအသံုးခ်တာ။ ျပီးရင္ေတာ့ တကယ္ထပါတယ္။ မထလို႔လဲ ရေတာ့ဘူးေလ။ အလန္းျမည္တဲ့ အသံကေတာ့ အရင္က အျမဲေျပာင္းတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ မမေမဒီလိုပဲေလ။ ဘယ္ေလာက္ၾကိဳက္တဲ့ တီးလံုးျဖစ္ျဖစ္ အလန္းတီးလံုးျဖစ္ရင္ မုန္းသြားေရာ။ ၾကားကို မၾကားခ်င္ဘူး။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့လည္း မေျပာင္းေတာ့ပါဘူး။ တီးလံုးမ်ားမ်ားေျပာင္းေလ ကိုယ္မုန္းတဲ့ တီးလံုးပိုမ်ားလာေလ မဟုတ္လား။

ဤတြင္ ဘာေတြတုန္း၏ အိပ္ယာထျခင္းအမွဳ ျပီးဆံုး၏။ ကဲမေမဒီေရ.. အေၾကြးဆပ္ပီးပီးေနာ္။ :)
ဘယ္သူ႔ကို ဆက္ tag ရမလဲဆိုတာေတာ့ စဥ္းစားလိုက္အံုးမယ္။ စဥ္းစားလို႔ရရင္ အိမ္ေတြမွာ လုိက္ေအာ္မယ္ေနာ္။ ။