ကြ်န္မႏွင့္ဖိနပ္မ်ား

ကြ်န္မတို႔ ေက်ာင္းရဲ့ final year projects exhibition(spinnovex 2009)လည္း အဆင္ေျပေျပနဲ႔ ျပီးသြားခဲ့ပါျပီ။ spinnovex မွာ အဆင္မေျပျဖစ္တာဆိုလို႔ ကြ်န္မအတြက္က attire ျပႆနာေပါ့။ အေပၚအျဖဴ ေအာက္အနက္၊ coverd shoe အနက္တဲ့။ အဲ့မွာ စတာပဲ။ ကြ်န္မမွာ အနက္ေရာင္ ကာဗာရွဴး ေကာင္းေကာင္းကန္းကန္း တစ္ရံမွ ရွိဘူး။ ေမြးေန႔တုန္းက လက္ေဆာင္ရထားတဲ့ တစ္ရံေတာ့ရွိပါရဲ့။ ဆိုဒ္ကနည္းနည္းေသးေနလို႔ စီးရင္ေသေအာင္နာတယ္။ ေနာက္တစ္ရံရွိေသးတယ္။ အဲ့ဒါက အလုပ္လုပ္တုန္းက ၀တ္တာ။ ေတာ္ေတာ္ဖြတ္ဖြတ္ေၾကေနျပီ။ စီးလို႔ေတာ့ ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီဇိုင္းကလဲ ပံုတုံး၊ ေဟာင္းကလည္း ေဟာင္းေနျပီဆိုေတာ့...အသစ္လိုခ်င္တာေပါ့ေနာ့..ဟီး။
ဂလိုနဲ႔ ဖိနပ္ရွာပံုေတာ္ ဖြင့္ခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့ကြယ္။ ေက်ာင္းက အျပန္ jurong point ထဲ တစ္ကိုယ္ေတာ္ ၀င္ေမႊတာေပါ့။ jurong point ၾကီးကလည္း ခ်ဲ႕လိုက္တာ အေတာ့ကို ၾကီးလာတယ္။ ဖိနပ္ဆိုင္ေတြကလည္း မ်ားမွမ်ား။ တစ္ဆိုင္၀င္ တစ္ဆိုင္ထြက္..ဟိုဖိနပ္ ေကာက္စြပ္ ဒီဖိနပ္ေကာက္စြပ္နဲ႔ေပါ့။ ဖိနပ္ေတြကလည္း မမိုက္ပါဘူးဗ်ာ။ ဒီဇိုင္းၾကိဳက္ေတာ့ ဆိုဒ္မရွိဘူးတဲ့။ ရွိတဲ့ အေသးဆံုးဆိုဒ္ကလည္း လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ရင္ ကြ်တ္ကြ်တ္ထြက္လာတယ္။ ေျခေထာက္ေသးတာပဲ အျပစ္တင္ရမလို ျဖစ္ေနတယ္။ ဟင့္..
ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ဆံုးဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ စိတ္ၾကိဳက္တစ္ရံေတြ႔တယ္။ စီးၾကည့္ေတာ့လည္း မဆိုးဘူး။ တစ္ျခားဟာေတြထက္စာရင္ စီးလို႔ေကာင္းသလိုပဲ။ ေစ်းကလည္း သိပ္မမ်ားတဲ့အျပင္ 30%discount ေတာင္ေပးေသးတယ္။ဆိုင္ဖြင့္ပြဲ အထိမ္းအမွတ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ မဆိုးဘူး တန္တယ္ဆိုျပီးေတာ့ ၀ယ္လာတာေပါ့။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဖိနပ္အသစ္ေလးဆိုေတာ့ စမ္း၀တ္ၾကည့္ရတာနဲ႔ ထုတ္ထုတ္ၾကည့္ရတာနဲ႔။ဟီဟီး... ဒီလိုနဲ႔ အဲ့ဖိနပ္ေလးကို spinnovex ၃ရက္မတိုင္မီ အေရွ႕တစ္ရက္.. အမွတ္ေပးတဲ့လူေတြ လာတဲ့ေန႔မွာ ထုတ္စီးတာေပါ့။ ဖိနပ္အသစ္နဲ႔ ေျမာက္ၾကြ ေျမာက္ၾကြနဲ႔ အိမ္ကထြက္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ သိပ္ေတာင္ မေျမာက္ၾကြလိုက္ရပါဘူး။ အိမ္ကေန ဘတ္စ္ကားဂိတ္ကို လမ္းေလွ်ာက္တာနဲ႔တင္ ေျခေထာက္က အေတာ္နာေနျပီ။ ေအာ္..ဖိနပ္အသစ္မို႔ စစခ်င္းနာတာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္..ျပန္မလဲေနေတာ့ပါဘူးေလ ဆိုျပီး ေက်ာင္းဆက္စီးသြားတယ္။ အဲ့ေန႔တစ္ရက္လံုး ေတာ္ေတာ္ခံလိုက္ရတယ္။ နာလိုက္တဲ့ ဖိနပ္ဗ်ာ။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေျခေထာက္လည္း ဖိနပ္ေပါက္တဲ့ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြ ဗလဗြ။ လွခ်င္တဲ့ အက်ိဳးေတြေပါ့။ :D
ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ အဲ့ဒီဖိနပ္စီးရမွာ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္သြားတယ္။ သူ႔ဟာသူ လွလွမလွလွ စီးေတာ့ဘူးဆိုျပီး ဘူးထဲထည့္ျပီး အျပီးသိမ္းပလိုက္တယ္... အဲ့ေန႔က်ေတာ့ ရန္ကုန္က အေမ၀ယ္ေပးလိုက္တဲ့ ေဒါက္ဖိနပ္အနက္ေလး သတိရလို႔ ထုတ္စီးျဖစ္တယ္။ လွေတာ့လွတယ္ မားသား၀ယ္ေပးလိုက္တာက။ ဖိနပ္က ေရွ ့ပိတ္..ေနာက္အဖြင့္ဆုိေတာ့... မေန႔ကလို ဖိနပ္မေပါက္ေလာက္ပါဘူး ဆိုျပီးစီးသြားတယ္။ မထူးပါဘူးဗ်ာ.. ေျခဖေနာင့္မနာေပမဲ့ ေျခသန္းႏွစ္ေခ်ာင္းေတာ့ ေသြးေျခေတာင္ဥတယ္။ အဟုတ္။
ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့လည္း ဖိနပ္အေဟာင္းေလးပဲ ထုတ္စီးရေတာ့တာပဲ။ အဖြားၾကီးစတုိင္လ္ ဖိနပ္ေလးက မလွေပမဲ့ ကြ်န္မကို လံုး၀ ဒုကၡမေပးဘူး။ က်န္တဲ့spinnovex ၂ရက္လံုး သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္သြားတယ္။ ေဒါက္ဖိနပ္လွလွေလးေတြ စီးတဲ့မမေတြကို ေတြ႔ရင္ေတာ့ အားက်မိပါရဲ့။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔မွာလည္း ပလာစတာကပ္ရတဲ့ ဒုကၡကမေသးရွာဘူး။
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
အမွန္တကယ္ေတာ့ အျပင္ပန္းက အေရးမၾကီးပါဘူး။ အဓိက က သက္ေတာင့္သက္သာရွိဖို႔ပဲ။ "ကိုယ့္၀မ္းနာကိုယ္သာသိ" တဲ့။ ဖိနပ္လွလွေလး စီးျပီး မ်က္ႏွာၾကီးရွံဳ႕မဲ့ေနရရင္ ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲေနာ္..ဘယ္အရာမဆို အျပင္ပန္းၾကည့္ျပီး ဆံုးျဖတ္လို႔မရဘူးဆိုတာ မွန္ပါ့။ လွတာမက္ရင္ ညစာခက္ေပါ့။ =D
စာၾကြင္း။ ။ ဖိနပ္ပံုက google ကယူထားတာ..ကြ်န္မဖိနပ္ေတြက သိမ္းထားတာ ျပန္ထုတ္ျပီး ဓါတ္ပံုမရုိက္ခ်င္ေတာ့လို႔။ ေနာက္ၾကံဳမွပဲ တင္ေတာ့မယ္ေနာ္။