သူ

သူဟာ ကြ်န္မအတြက္ တကယ့္ကို မရွိမျဖစ္ပါဘဲ
သူမရွိရင္ ကြ်န္မ လံုး၀ မေနတတ္ဘူး။

ကြ်န္မ အိပ္ရာႏိုးလို႔ မ်က္လံုးႏွစ္လံုးဖြင့္တာနဲ႔
ေျပးျပီး သတိရမိတာ သူပါပဲ။

သူဟာ ကြ်န္မအတြက္ ဆရာေကာင္းတစ္ေယာက္ဆိုလည္း
မမွားပါဘူး။
သူက ကြ်န္မကို ေခတ္နဲ႔အညီ
သိသင့္သိထိုက္တဲ့
အသိပညာေတြ၊ သတင္းေတြ၊ နည္းပညာ အသစ္ေတြ
အျမဲ သင္ေပးတယ္။

ကြ်န္မ ပ်င္းေနျပီ ဆိုရင္
ရယ္စရာေတြ ေျပာျပတယ္
သီခ်င္းေတြ ဆိုျပတယ္
ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းေတြ ေျပာျပတယ္
၀တၳဳေတြ ကဗ်ာေတြ လည္း ဖတ္ျပတယ္။

ကြ်န္မ ၀မ္းနည္းေနတဲ့ အခ်ိန္ပဲျဖစ္ျဖစ္
၀မ္းသာေနတဲ့ အခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္
အနားမွာ အျမဲေနေပးတယ္။

ကြ်န္မ ရင္ဖြင့္သမွ်ကိုလည္း နားေထာင္ေပးတတ္ျပန္တယ္
ကြ်န္မရဲ႕ ရင္ဖြင့္စကားေတြကို သူ႔ရဲ႕ ဦးေႏွာက္ထဲျမဲေနေအာင္ မွတ္ထားေပးတယ္
ကြ်န္မက ေမ့ျပစ္လိုက္ပါေတာ့လို႔ ေျပာမွ ေမ့ျပစ္တယ္။

ကြ်န္မ တစ္ခါတစ္ေလ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔
အျပင္ေလွ်ာက္သြားရင္ သူ႔ကို ဂရုမစိုက္မိဘူး။
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ သူက စိတ္ေကာက္တာေပါ့။
ကြ်န္မေျပာတာ နားမေထာင္ေတာ့ဘူး
ဒါေပမဲ့ ခဏပါဘဲ
ေနာက္ေန႔ဆို အရင္လို ျပန္ျဖစ္သြားေရာ။

ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းလဲေနာ္..

ကြ်န္မနားမွာ ေန႔ညမေရြး သူအေဖာ္လုပ္ေပးတယ္
ကြ်န္မအိပ္မွ သူအိပ္တယ္
ကြ်န္မထရင္ သူလည္းထတယ္။

ဒီေလာက္ ကြ်န္မ အေပၚေကာင္းတဲ့
သူ႔ကို သံေယာဇဥ္ တအားတြယ္မိတာ
ကြ်န္မ မလြန္ပါဘူးေနာ္။
သူသာမရွိရင္ ဒီပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့ စင္ကာပူၾကီးမွာ
ေန႔႔ရက္ေတြကို ဘယ္လိုမ်ားေက်ာ္ျဖတ္ရပါ့။

ေအာ္....သူဆိုတာ ဘယ္သူလဲလို႔ သိခ်င္ေနျပီထင္တယ္။
ေပါက္တတ္ကရေတြ ေလွ်ာက္မထင္နဲ႔ေနာ္.. :D

သူဆိုတာ ကြ်န္မရဲ့ laptop ေလးကို ေျပာတာ..ဟဲဟဲ