အေလာင္းအစား

ဘာေတြတုန္းတစ္ေယာက္ ဒီရက္ပိုင္း ဘေလာ့ဖက္ကို သိပ္ေျခဦးမလွည့္ျဖစ္ပါဘူး။ အေၾကာင္းကေတာ့ ဓါတ္ပံုရုိက္တဲ့ဖက္ ေျခဦးလွည့္သြားလို႔။ :D
ဒါေလးကေတာ့ ရုိက္ျဖစ္တဲ့ ဓါတ္ပံုေတြထဲက တစ္ပံုပါ။ တျခားပံုေတြကေတာ့ ဓါတ္ပံုဘေလာ့ေလးသက္သက္ လုပ္ျပီးမွ တင္မလားလို႔ စဥ္းစားထားတယ္။

ကဲေရးခ်င္တာက သရဲေၾကာက္မေၾကာက္ အေလာင္းအစားလုပ္ၾကတဲ့ ေဆးေက်ာင္းသား၃ေယာက္အေၾကာင္း။ ဓါတ္ပံုအေၾကာင္း အင္ထရုိလုပ္တာေလး ခဏရပ္ျပီး ဇာတ္လမ္းစပါေတာ့မယ္။ ေက်ာင္းက စီနီယာတစ္ေယာက္ေျပာျပဖူးတာကို မွတ္မိသေလာက္ေလး ျပန္ခ်ေရးထားတာပါ။

*************************************************************************************
တစ္ခါက ေဆးတကၠသိုလ္ ၂မွာ သူငယ္ခ်င္း ၃ေယာက္ရွိသတဲ့။ အဲ့၃ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္က သရဲတအားေၾကာက္တယ္။ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေၾကာက္တယ္လည္းမဟုတ္ မေၾကာက္ဖူးလဲမဟုတ္တဲ့ neutral ေပါ့။ ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ကေတာ့ လံုး၀ သရဲကို အယံုအၾကည္မရွိဘူးတဲ့။သူတို႔ နာမည္ကို ေမာင္ေမာင္ ရယ္ ေဇာ္ေဇာ္ရယ္ ေအာင္ေအာင္ရယ္ ထားပါေတာ့။ ေအာင္ေအာင္က တျခားသူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္က သရဲအေၾကာင္းေျပာတဲ့အခါမ်ိဴးတုိင္းမွာ "မင္းတိ္ု႔ကကြာ ဒီေခတ္ၾကီးထဲမွာ ဒါမ်ိဴးေတြ ေၾကာက္ေနရေသးတယ္။ အလကား အဓိပၸာယ္မရွိတာေတြ။ ငါေတာ့ ရွိတာလည္း မယံုဘူး။ လံုး၀လည္း မေၾကာက္ဘူး။" အဲ့လိုမ်ိဴးေျပာေလ့ရွိတယ္။ အဲ့စကားကို ၾကားဖန္မ်ားလာေတာ့ ၾကာေတာ့ ဟုိ၂ေယာက္လည္း အျမင္ကပ္လာတယ္။
တစ္ေန႔က်ေတာ့ သူတို႔ ၃ေယာက္ အဲ့ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အေလာင္းအစားတစ္ခုလုပ္ၾကတယ္။ ဘယ္လုိ အေလာင္းအစားမ်ိဴးလည္းဆိုေတာ့ ေအာင္ေအာင္ကို "မင္း သရဲလံုး၀မေၾကာက္တတ္ဘူးဆိုရင္ အခန္းေလးတစ္ခုထဲမွာ အေလာင္းေကာင္တစ္ခုရယ္ မင္းတစ္ေယာက္တည္းရယ္ တစ္ညလံုးေနႏုိင္လား။ မင္းကို ငါတို႔ အခန္းထဲမွာ ေသာ့ခတ္ထားမယ္။ ငါတို႔ မနက္မုိးလင္းလို႔ တံခါးလာဖြင့္တဲ့ အခ်ိန္မွာ မင္းက မတုန္မလွဳပ္ ေအးေအးေဆးေဆးရွိေနေသးတယ္ဆိုရင္ မင္းႏိုင္တယ္။ မင္းကို ငါတို႔၂ေယာက္ ေလာင္းေၾကးေငြ ၂ေသာင္းေပးမယ္။ (အဲ့ဒီေခတ္တုန္းက ေငြ၂ေသာင္းဆိုတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္တဲ့)"။ ေအာင္ေအာင္ကလည္း "အုိေက စိမ္လိုက္ေလ။ ငါ့ဖက္က ready ပဲ။ မင္းတို႔သာ ငါ့ကို ေပးဖို႔ ပိုက္ဆံ အဆင္သင့္ျပင္ထား" တဲ့။ ဒါနဲ႔ သူတို႔ အေလာင္းအစားလုပ္ျဖစ္သြားတယ္.။

သူတို႔ အေလာင္းအစားရဲ့ စည္းကမ္းခ်က္ေတြက အခန္းထဲမွာ ခုတင္တစ္လံုးထားမယ္။ အဲ့ကုတင္ေပၚမွာ အေလာင္းကို ပိတ္ျဖဴအုပ္ျပီး တင္ထားမယ္။ ေဆးေက်ာင္းက အေလာင္းထားတဲ့ အခန္းကိုေစာင့္တဲ့လူကို ေပါင္းျပီးေတာ့ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္အေလာင္းတစ္ခုကို တစ္ညေလာက္ ခိုးထုတ္လာမယ္။ ျပီးရင္ ည၆နာရီမွာ တံခါးစပိတ္မယ္။ မနက္ ၆နာရီတံခါး လာဖြင့္ေပးမယ္။ မီးကို အျပင္က မိန္းswitch ခ်သြားမယ္။ ဆက္သြယ္ေရးပစၥည္းေတြ မယူရဘူး။ လုိအပ္တဲ့ ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ေတာင္းႏုိင္တယ္။

ေအာင္ေအာင္က ေဆးလိပ္သမားဆိုေတာ့ ေဆးလိပ္တစ္ဗူးေတာင္းတယ္။ ျပီးေတာ့ မီးျခစ္။ ဒါေပမဲ့ ေဇာ္ေဇာ္က ဂတ္စ္မီးျခစ္မေပးဘူး။ မီးျခစ္ဆံ ၅ေခ်ာင္းေပးတယ္။ ျပီးေတာ့ ၁နာရီစာခံတဲ့ ဖေယာင္းတိုင္တစ္ေခ်ာင္း။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ေရတစ္ဘူး။

အဲ့ဒီ အေလာင္းအစားလုပ္မဲ့ေန႔ ေန႔လည္ ၃နာရီေလာက္ထဲက အဲ့အခန္းကို ေဇာ္ေဇာ္က ေအာင္ေအာင္ကို လိုက္ျပတယ္။ အေလာင္းကို ဘယ္လိုပံုစံထားမယ္ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာပစၥည္းထားမယ္ အစရွိသျဖင့္ေပါ့။ ဒီေနရာမွာ အခန္းရဲ့အေနအထားကို ေျပာျပဖို႔လိုလာျပီ။ အခန္းက ၁၀ေပပတ္လည္အခန္း။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္အခန္းေတြမွာလည္း လူမရွိဘူး။ ဒီအခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ျပတင္းေပါက္တစ္ေပါက္ရယ္ တံခါးတစ္ခ်ပ္ရယ္ပဲ ပါတယ္။ ျပတင္းေပါက္က တရုတ္ကပ္မွန္နဲ႔ဆိုေတာ့ နည္းနည္းပဲ ဖြင့္လို႔ရတယ္။ ေလဖြင့္ေလထြက္ရရုံေလးပဲေပါ့။ အခန္းမွာ ပရိေဘာဂဆိုလို႔ ေဆးရုံေတြမွာ ထားတဲ့ အျဖဴေရာင္ သံကုတင္တစ္လံုးပဲရွိမယ္။ အဲ့ဒီကုတင္က ၇ေပေလာက္ ရွည္တယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔ အလ်ားလိုက္ထားမဲ့အစား ေထာင့္ျဖတ္(diagonally) ထားဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ အဲ့လို ထားလိုက္ရင္ ေအာင္ေအာင္အတြက္ ေနစရာက ေထာင့္၂ခု ၾတိဂံပံုစံေလးပဲ က်န္မယ္။ ေထာင့္တစ္ခုက တံခါးဖက္။ ေနာက္တစ္ခုက ျပတင္းေပါက္ဖက္။ အဲ့ေတာ့ အကယ္လို႔ ေအာင္ေအာင္သာ ျပတင္းေပါက္ဖက္သြားခ်င္တယ္ ဆိုရင္ အေလာင္းေကာင္ကို ေက်ာ္ခြသြားရမယ္။

ကဲခုနဇာတ္လမ္းေလး ျပန္ဆက္မယ္။ ေဇာ္ေဇာ္က ေအာင္ေအာင့္ကို စည္းကမ္းခ်က္ေတြ အေသးစိတ္ေျပာျပီးေတာ့ အေလာင္းသြားယူမယ္ဆိုျပီး ထြက္သြားတယ္။ ၅နာရီခြဲမွာ အဲ့ေနရာ ျပန္ဆံုဖို႔ခ်ိန္းထားတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေအာင္ေအာင္ ၅နာရီခြဲေလာက္ အခန္းကို ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကုတင္ေပၚကို အေလာင္းေကာင္က ေရာက္ေနျပီ။ ပိတ္ျဖဴပါးေလး အုပ္ထားတယ္။ အေလာင္းက ေယာက်္ားလား မိန္းမလားေတာ့ မျမင္ရဘူး။ ေအာင္ေအာင္ကလည္း စိတ္မ၀င္စားဘူး။ သူ႔အေနနဲ႔ ဒါဟာ သူတို႔ practical အေနနဲ႔ စမ္းသပ္အသံုးျပဳတဲ့ အသက္မဲ့ခႏၶာတစ္ခုလိုပဲ သေဘာထားတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ညေန၆နာရီဆိုတဲ့ အခ်ိန္က ေရာက္လာတယ္။ ေဇာ္ေဇာ္က "ကဲ ငါသြားျပီကြာ ။ မင္းေတာင္းဆိုထားတဲ့ပစၥည္းေတြနဲ႔ လိုအပ္မယ္ထင္တာေတြ ငါ ဟုိစင္ေပၚမွာ အကုန္တင္ထားခဲ့တယ္။ ငါမနက္ ၆နာရီ ျပန္လာခဲ့မယ္။ မင္းကံေကာင္းပါေစကြာ။" ဆိုျပီး ထြက္သြားတယ္။
ဒီေနရာက စျပီး ေအာင္ေအာင္အေနနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ေျပာျပတဲ့ ပံုစံမ်ိဴးနဲ႔ ေရးသြားပါရေစ။

**************************************************
ကြ်န္ေတာ္ တေစၧသရဲလံုး၀ အယံုအၾကည္မရွိပါဘူး။ အဲ့အေၾကာင္းေျပာတဲ့လူေတြကိုလည္း လံုး၀ ၾကည့္လို႔မရဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အစြန္းေရာက္တယ္ပဲေျပာေျပာ ေျပာၾကပါေစ။ ဒါေပမဲ့ဗ်ာ ကြ်န္ေတာ့္အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္က ဒါေတြကို သိပ္ယံုတယ္။ သရဲဆိုတာ တကယ္မရွိဘူးဆိုတာ သူတို႔နားလည္ေစခ်င္လို႔ သူတို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို အေပ်ာ္တမ္း အေလာင္းအစားတစ္ခုလုပ္ဖို႔ ေျပာခဲ့တာ လက္ခံမိတယ္။ အကယ္လို႔ ဒီအေလာင္းအစားဟာ ေပ်ာ္စရာတစ္ခုမဟုတ္ခဲ့ဘူး ဆိုတာ ၾကိဳသိခဲ့ရင္ေလ...

ေဇာ္ေဇာ္က ၆နာရီထိုးေတာ့ တံခါးကို ပိတ္ျပီး အျပင္က ေသာ့ပိတ္သြားတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ အေၾကာက္အလန္႔မရွိတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ .. သူေသာ့ခတ္တဲ့အသံကို ၾကားလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာရယ္မဟုတ္ ၾကက္သီးနည္းနည္းထမိသြားတာ ၀န္ခံပါတယ္။ ေခါင္းထဲမွာ ငါတစ္ေယာက္တည္း ဒီအခန္းထဲမွာ က်န္ခဲ့ျပီ အေရးအေၾကာင္းၾကံဳရင္လည္း ဘယ္လိုမွ ထြက္လို႔မရဘူး ဆိုတဲ့ အသိတစ္ခ်က္၀င္လာလို႔ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲ့စိုးရိမ္စိတ္ကို ကြ်န္ေတာ္လြယ္လြယ္ကူကူပဲ ေဖ်ာက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္္။ ေဇာ္ေဇာ္ထြက္သြားျပီး ခဏၾကာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ျပတင္းေပါက္ဖက္ကို ကူးလာခဲ့တယ္။ ခံတြင္းခ်ဥ္လာတာနဲ႔ စင္ေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ စီးကရက္တစ္လိပ္နဲ႔ မီးျခစ္ဆံတစ္ဆံယူလိုက္တယ္။ မီးျခစ္ဆံ ၄ေခ်ာင္းပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ျပတင္းေပါက္ေအာက္က ကားေတြ သြားေနတာကို ငံု႕ၾကည့္ရင္း စီးကရက္ေလးတဖြာဖြာနဲ႔ ဟုိဟုိဒီဒီ ေလွ်ာက္ေတြးေနမိတယ္။ ၇နာရီေက်ာ္ေလာက္လည္းၾကေရာ အျပင္မွာလည္း ေမွာင္စပ်ိဴးေနျပီ။ လက္ထဲက စီးကရက္လည္း ကုန္ျပီ။ ေျခေထာက္လည္း နည္းနည္းေညာင္းလာတာနဲ႔ ထုိင္ဖုိ႔ ေနရာတစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ အခန္းထဲမွာ ခံုမရွိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေအာက္သံမံတလင္းမွာ မထုိင္ခ်င္တာနဲ႔ အေလာင္းကို ဟုိဖက္နည္းနည္းတိုးျပီး အေလာင္းရဲ့ ခါးေနရာေလာက္မွာ ေက်ာေပးျပီး ထုိင္လုိက္တယ္။

(ဆက္ပါဦးမည္....)