မက္ခြင့္မရွိလိုက္တဲ့ အိပ္မက္တစ္စံု

"ေမာင္...လာေလ။ ဘာေငးေနတာလဲ။ ဟိုမွာ ဓာတ္ပံုရုိက္ဖို႔ ေခၚေနျပီ။"
ေလေျပတုိ႔ ဒီေန႔ မဂၤလာပြဲအၾကိဳဓာတ္ပံုလာရုိက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ေမာင္တစ္ေယာက္ ဒီေန႔ဘာေတြျဖစ္ေနလည္းမသိ။ ေငးတိေငးတိုင္နဲ႔။ လူနဲ႔စိတ္နဲ႔ မကပ္သလိုပင္။ ဓာတ္ပံုရုိက္တာလည္း မျပံဳးပဲ တည္တည္ၾကီးျဖစ္ေနလို႔ ဓာတ္ပံုဆရာလည္း ျပံဳးခိုင္းရတာ ေမာေနျပီ။ အျမဲတမ္း ျပံဳးျပံဴးရႊင္ရႊင္ တက္တက္ၾကြၾကြေနတတ္တဲ့ ေမာင္..တစ္ခုခုေတာ့ လြဲေနျပီဆိုတာ ေလေျပရိပ္မိေနျပီ။ ေမာင္ ဒီရက္ပိုင္း မဂၤလာေဆာင္အတြက္ေရာ companyကအလုပ္ေတြပါ လံုးပန္းေနရေတာ့ ပင္ပန္းလြန္းလို႔ပဲ ျဖစ္မွာပါ။

ဓာတ္ပံုရုိက္တာလည္း ေတာ္ေတာ္ေတာ့ အခ်ိန္ေပးရသား။ မနက္၉နာရီထဲက စလိုက္တာ အခုညေန၃နာရီမွပဲ ျပီးေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေလေျပတစ္ေယာက္ မေမာႏိုင္ေသး။ မဂၤလာခန္း၀င္ ပစၥည္းေတြ ေမာင္နဲ႔ လိုက္၀ယ္ရအံုးမယ္။ ေလေျပတို႔ ဧည့္ခံပြဲက ေနာက္လ၂၀ရက္ေန႔။ အခ်ိန္က တစ္လခြဲေလာက္ပဲ လိုေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေလာတၾကီးနဲ႔ လိုက္လုပ္ေနရတာ။ဒါေပမဲ့ အဲ့လိုပင္ပန္းေနရတာကိုပဲ ေလေျပက ေပ်ာ္ေနတာေလ။

ေလေျပဓာတ္ပံုရုိက္ျပီးေတာ့ အ၀တ္အစားျပန္လဲ၊မိတ္ကပ္ေတြ ျပန္ဖ်က္လုပ္ေနတုန္း ေမာင္က သူကားေပၚကပဲ ေစာင့္ေနမယ္တဲ့။ ေလေျပလည္း ခပ္သြက္သြက္ေလးလုပ္ျပီး ထြက္လာခဲ့တယ္။ ေလေျပ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက စတီယာရင္ေပၚ ေခါင္းေမွာက္ျပီး အိပ္ေနေလရဲ့။ သူမလည္း အသာေလးလွဳပ္ႏွဳိးလိုက္တယ္။ ေမာင္ထလာေတာ့ ေမာင့္မ်က္လံုးေတြကို အမွတ္မထင္ၾကည့္မိသြားသည္။ အို.. ေမာင့္မ်က္လံုးေတြ နီျပီး မို႔အစ္ေနပါလား။ ေမာင္ငိုထားတာလား။ မျဖစ္ႏိုင္။ ေမာင္ငိုတာ ေလေျပတစ္ခါမွ မေတြ႔ဖူးဘူး။ "ေမာင့္မ်က္လံုးေတြ ဘာျဖစ္ေနတာလဲဟင္။ အိပ္ေရးမ၀လို႔လား" ကြ်န္မေမးလိုက္သည္။ ေမာင္ျပန္မေျဖပါ။ "ေလေျပ..ေမာင္တို႔ ေနာက္ေန႔မွ ပစၥည္းေတြ သြား၀ယ္ရေအာင္။ ေမာင္ ေလေျပကို အေရးၾကီးကိစၥ ေျပာစရာရွိတယ္။ ေမာင္တို႔ ေအးေအးေဆးေဆး တစ္ေနရာသြားရေအာင္။" ကြ်န္မေမာင့္ကို ၾကည့္ျပီး ရင္ေတြပူလာသည္။ သို႔ေသာ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာျဖစ္။ ေခါင္းအသာျငိမ့္လို႔ လိုက္လာခဲ့သည္။

ကန္ေတာ္ၾကီးရဲ့ ခံုတန္းေလးတစ္ခု။ အခ်ိန္က ညေန၄နာရီ။ ေရာက္တာ ၁၀မိနစ္ ရွိျပီ။ အေရးၾကီးကိစၥ ေျပာစရာရွိသည္ ဆိုေသာေမာင္ ခုခ်ိန္ထိ စကားတစ္ခြန္းမွ မဟေသး။ ေလေျပစိတ္မရွည္ေတာ့။ "ေမာင္.. ေျပာစရာ ရွိတာျမန္ျမန္ေျပာေလ။ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲကြာ။" ေမာင္သူမကို စိုက္ၾကည့္သည္။
"ေလေျပ.. ေမာင္ ေလေျပကို သိပ္ခ်စ္တာ ေလေျပသိပါတယ္ေနာ္"
"ေအာ္..ေမာင္ကလည္း ဘာမ်ားလည္းလို႔။ သိတယ္ေလ။ ေမာင္က ေလေျပကို သိပ္ခ်စ္သိပ္အလိုလိုက္၊ ဒါေၾကာင့္လည္း ေမာင့္ကို တစ္ဘ၀လံုးအတြက္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာပဲဟာကို။"
"ေမာင္သာ အျပစ္တစ္ခုခုလုပ္မိရင္ ေလေျပတစ္သက္လံုး မုန္းသြားမွာလားဟင္။"
"ေမာင္ကလည္း ဘာေတြေျပာေနတာလဲ။ ေမာင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေလေျပစိတ္ဆင္းရဲေအာင္ မလုပ္ဘူးဆိုတာ ေလေျပယံုတယ္။"
"ေမာင္ေလ...ေမာင္ ..ေလေျပကို ၀န္ခံစရာတစ္ခုရွိတယ္။ ေမာင္ကို ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔ ေလေျပရယ္။ ေမာင္ တအားမွားခဲ့တယ္ကြာ.. ေတာက္"
"ဘာကိစၥလဲေမာင္.. ျမန္ျမန္ေျပာပါေမာင္ရယ္။ ေလေျပ ရင္ေတြပူလို႔ပါ။"
ေမာင္ သက္ျပင္းရွည္ တစ္ခ်က္ ခ်တယ္။ ျပီးေတာ့ သူမကို မၾကည့္ပဲ ကန္ေရျပင္ကို ၾကည့္ရင္း စကားဆက္ေျပာတယ္။
"ေမာင္ ျပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေဆးစစ္တာ အေဖာ္လိုက္သြားေပးတယ္ ေလေျပ။ သူက HIV သြားစစ္တာ။ သူ႔တစ္ေယာက္တည္း မသြားခ်င္ဘူးဆိုတာနဲ႔ လုိက္သြားေပးတာ။ ဟိုေရာက္ေတာ့ သူက မင္းပါတစ္ခါတည္း စစ္ထားပါလား။စစ္ထားေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ့ကြာ ဆိုတာနဲ႔ ေမာင္ပါတစ္ခါတည္း စစ္ခဲ့တယ္။ အေျဖက လြန္ခဲ့တဲ့၂ရက္က ရတယ္။ ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းက NEGATIVE တဲ့။ ဒါေပမဲ့ ....ဒါေပမဲ့..."
ေမာင့္ စကားသံေတြ တုန္ေနသည္။ ကြ်န္မလည္း ဆက္နားမေထာင္ရဲေတာ့။ ေမာင္ရယ္ ရက္စက္လိုက္တာ။ ကြ်န္မအေပၚလည္း သစၥာမဲ့မယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မထင္ခဲ့မိဘူး။ ဟာ... ရုတ္တရက္ သူမထူပူသြားသည္။ သူမနဲ႔ေမာင္ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ခန္႔က တရားရုံးတြင္ လက္မွတ္ထိုးျပီး အၾကင္လင္မယားဘ၀ေရာက္ခဲ့သည္။ ဧည့္ခံပြဲကေတာ့ ဟိုဖက္ေဆြမ်ိဳး ဒီဖက္ေဆြမ်ိဳးေစာင့္ရင္းနဲ႔ ေနာက္လမွ က်င္းပဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါဆို ေမာင့္မွာ HIV POSITIVE ဆိုေတာ့ သူမေရာ???

ဆက္ပါဦးမည္။ ။