အလြဲမ်ားနဲ႔ ကြန္မ၏တစ္ေန႔တာ

ဒီရက္ပိုင္း စာေရးရမွာ အပ်င္းထူေနပါတယ္။ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ နည္းနည္းစိတ္ရွဳပ္တာလည္း ပါတယ္။ အခု အလုပ္ကလည္း ရသလိုမရသလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ မေန႔က interview ၂ခုသြားပါတယ္။ ပထမတစ္ခုကေတာ့ ေရေရရာရာ မရွိလွပါဘူး။ ေမးခြန္းနည္းနည္းေမးျပီး ေနာက္မွ ျပန္ဆက္သြယ္ပါ့မယ္ဆိုျပီး ျပီးသြားတယ္။ ဒုတိယ interview က်ေတာ့ အင္တာဗ်ဴးတဲ့ ေဒါက္တာမမက အသက္၃၀ေက်ာ္၀န္းက်င္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ Training ဆင္းၾကည့္ပါတဲ့။ ဒီအလုပ္က ညီမနဲ႔ အဆင္ေျပမေျပမသိေတာ့ စမ္းလုပ္ၾကည့္ေပါ့တဲ့။ ၃ရက္ေလာက္လုပ္ျပီး အဆင္ေျပရင္ ဆက္လုပ္ပါလို႔ ေဒါက္တာမမက ေျပာပါတယ္။ ရာထူးကေတာ့ သူ႔ရဲ့လက္ေထာက္ေပါ့ေနာ္။ အလုပ္ရွင္က ေခ်ာေခ်ာလွလွေလး။ စကားေျပာေလးကလည္းခ်ိဳ။ အဲ့ေတာ့ ဒီလို သေဘာေကာင္းေကာင္း အလုပ္ရွင္နဲ႔ လုပ္ရေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ဆိုျပီး ေခါင္းကို ဆတ္ဆတ္ျငိမ့္လို႔ ဒီေန႔႔Training စဆင္းတယ္ေပါ့ကြယ္။

သို႔ေသာ္လည္း အလုပ္စဆင္းေတာ့ အထင္နဲ႔အျမင္က မွားခဲ့ေလျပီ။ မေန႔က စကားခ်ိဳေသာ မမေဒါက္တာ။ ဒီေန႔ ေဆးခန္းေရာက္တာနဲ႔ ေကာင္တာက ေကာင္မေလး၂ေယာက္ ေလေပါေနတာေတြ႔လို႔ စေအာ္ေငါက္ပါေလေရာ။ ကြ်န္မေတာင္ နည္းနည္းလန္႔သြားတယ္။ ျပီးေတာ့ ကြ်န္မကို ၀န္ထမ္းတစ္ဦးက ေဆးlabel တပ္နည္းေတြ Lab form ေရးနည္းေတြ blah blah သင္ေပးတယ္။ ေဆးနာမည္ေတြလည္း မွတ္ရေသးတယ္။ အဓိက တာ၀န္က ဆရာ၀န္ consultation လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ သူလိုအပ္သမွ်လုပ္ေပးရမယ္။ သူ႕ပါးစပ္က ေဆးနာမည္ တစ္ခုထြက္ျပီဆိုတာနဲ႔ ဗီရုိဖြင့္ ေဆးထုတ္။ လူနာနာမည္ နဲ႔ ေဆးအညႊန္းေရး။ ျပီးရင္ ဆရာ၀န္က ဘာကို စမ္းသပ္မယ္ဆိုတာနဲ႔ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းကိရိယာေတြ အဆင္သင့္ထုတ္။ လူနာေတြ ကုတင္ေပၚတက္ရင္ တြဲတင္ေပး တြဲခ်ေပး။ ဗဟုသုတေတာ့ အေတာ္ရသား။ ဒါေပမဲ့ ေဒါက္တာမမက စိတ္အလြန္ၾကီးေၾကာင္း မ်က္၀ါးထင္ထင္ေတြ႔ခဲ့ရသည္။ လုပ္တာကိုင္တာ ေႏွးရင္ ေအာ္ခံထိဖို႔ျပင္။ မွားရင္ေတာ့ ေသဖို႔သာျပင္ေပေတာ့။ တစ္ခါ သူခိုင္းတာ ဘာခိုင္းမွန္းမသိ၍ ေၾကာင္ေနတဲ့ က်မ ေကာင္းေကာင္းကေလာ္တုပ္ခံရ။ သူ႔ultrasound machine ေပၚ လက္မအားလို႔ မွတ္စုစာအုပ္ခဏတင္မိ။ ထပ္အေအာ္ခံရ။ ေဆးဗီရုိတြင္ စာေရးရင္ ဆြဲထုတ္ရေသာ သစ္သားအျပားေလးရွိသည္။ ထိုသစ္သားအျပားေလးအား အထုတ္အသြင္းတြင္ အားနည္းနည္းျပင္းသြားသည္။ ျခိမ္းေျခာက္ခံရသည္။ ပ်က္ရင္ လစာထဲက ႏွဳတ္မည္ဟု။ လစာကျဖင့္ ဘယ္ဆီေနမွန္းမသိေသး။ ေဆးမွတ္တမ္းေပၚတြင္ လူနာနာမည္ႏွင့္ IC ေရးခုိင္းသည္။ လူနာ နာမည္မွာ မတရားရွည္ေသာေၾကာင့္ ေနရာမဆန္႔။ ျမွားထိုးျပီးေရးမိသည္။ ထပ္ဆူခံရသည္။ နာမည္ရွည္မွန္းသိရင္ အစထဲက ခ်ံဳ႕ေရးပါလားတဲ့။ အခုၾကည့္မေကာင္း ရွဳမေကာင္းနဲ႔တဲ့။ ကြ်န္မလည္း ဒါဆို ေနာက္တစ္ရြက္ထပ္ေရးလိုက္ပါ့မယ္ဆိုျပီး စာရြက္ေနာက္တစ္ရြက္ အေျပးသြားယူ။ ျပန္လာေတာ့ မမက ေျပာ၏။ စာရြက္သိပ္ေပါေနလားတဲ့။ စာရြက္ဆိုတာ သစ္ပင္ကလုပ္တာဆိုတာ နားလည္တယ္မလား။ စာရြက္ျဖဳန္းတီးတာ သစ္ပင္ေတြကို သတ္တာနဲ႔ တူတူပဲ။ ျပန္သြားထားတဲ့။ ေၾသာ္... ဘာလုပ္လုပ္တလြဲပါလား ငါ့နဲ႔ေနာ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ့။ မမက လွည့္ပတ္ေအာ္ေငါက္ရတာ ေမာသြားျပီထင့္။ ဒီေန႔ သင္ေပးတာေတြ အကုန္ခ်ေရးတဲ့။ ျပီးရင္ ျပန္ေတာ့တဲ့။ ကြ်န္မလည္း အတက္ၾကြဆံုးေရးေတာ့တာေပါ့။ ေရးျပီးသြားေတာ့ မမက ေမးပါတယ္။ မနက္ျဖန္ Training လာအံုးမွာလားတဲ့။ အလုပ္ကလည္း ရွာရခက္တယ္ဆိုေတာ့ ရႏိုင္တဲ့ ဒီအလုပ္ေလးပဲ ဆက္ၾကိဳးစားၾကည့္ရမွာေပါ့ကြယ္။ ဟင့္။ အဲ့ေတာ့ လာမယ္ပဲေျပာလိုက္ရတာေပါ့။ ကဲဒီေတာ့ ဒီည ဘုရားေသခ်ာရွိခိုးသြားမွ။ မနက္ျဖန္ ေဒါက္တာမမ စိတ္ေကာင္း၀င္ျပီး တပည့္ေတာ္မလည္း ဆူပူေအာ္ေငါက္ခံရျခင္းေဘးမွ ကင္းေ၀းေစေသာ၀္။ ။