Tuesday, March 17, 2009

မက္ခြင့္မရွိလိုက္တဲ့ အိပ္မက္တစ္စံု -၂

ေလေျပ ေမာင့္ဆီက ထိုစကားၾကားျပီး စိတ္ေတြ ေယာက္ယက္ခတ္ေနတယ္။ ေခါင္းထဲမွာလည္း အေတြးေတြက စံုလို႔။ ထုိတစ္ခဏ သူမ ေမာင့္ကို ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိေအာင္ ဆြံအေနခဲ့မိသည္။"ကြ်န္မ ျပန္ေတာ့မယ္ေမာင္။" ဆိုတဲ့ တစ္ခြန္းထဲ ေျပာျပီး လွည့္ထြက္ခဲ့တယ္။ ေမာင္က ျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ဆိုေသာ္လည္း သူမ taxi ကို ဇြတ္တားျပီး ထြက္လာခဲ့တယ္။
အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ အခန္းတြင္းေအာင္းေနမိတယ္။ ဒီလိုဆို သူမလည္း ေဆးသြားစစ္သင့္ျပီ။ သို႔ေသာ္ ေဆးသြားစစ္ရန္ လံုေလာက္တဲ့ သတၱိ ေလေျပမွာ မရွိတာေတာ့ အမွန္ပင္။ဘာလို႔ ဒီလို ကံၾကမၼာဆိုးၾကီးက ေလေျပနဲ႔ေမာင္အေပၚ က်လာတာလဲကြာ။ လက္ထပ္ျပီး တစ္ပတ္မွ်သာ ရွိေသးတဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံ အသစ္စက္စက္ေလးကိုမွ ကံတရားက ရက္စက္ေလျခင္း။ ေမာင္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့လည္း စကားမေျပာျဖစ္။ အေတြးကိုယ္စီနဲ႔ ၂ေယာက္လံုးႏွဳတ္ဆိတ္ေနမိတယ္။ ထိုတစ္ညလံုး သူမ တစ္ေမွးမွ အိပ္မရခဲ့။ ေမာင္လည္း အိပ္လို႔ရမည္မထင္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေလေျပ ခိုင္မာတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ခ်လိုက္သည္။ မနက္ျဖန္ မနက္ေစာေစာ သူမေဆးသြားစစ္မည္။ ေမာင့္ကိုေတာ့ မေခၚသြားေတာ့။ သူမတစ္ေယာက္ထဲသြားမည္။
နံနက္ ၆နာရီ ။ သူမတစ္ညလံုး မအိပ္ရေသးေသာ္လည္း ေဆးသြားစစ္ရမည္ဟူေသာ စိတ္ေၾကာင့္ထင္သည္။ အိပ္ခ်င္စိတ္ လံုး၀မရွိ။ ေမာင္ကေတာ့ မိုးလင္းခါနီးမွ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ ထင္၏။ အိပ္ေမာက်ေနသည္ မွာ လံုး၀ အျပစ္ကင္းစင္လွသည္။ ဒီလို ေရာဂါမ်ိဳး ေမာင့္လို လူဆီမွာျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေလေျပခုခ်ိန္ထိ ယံုရခက္ဆဲ။ အိပ္ရာထဲလည္း ဆက္မလွဲခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ ေရမိုးခ်ိဳး ၊ဘုရားရွိခိုးျပီး မနက္စာအတြက္ ျပင္ဆင္သည္။ သူမအိမ္က ထြက္လာခ်ိန္အထိ ေမာင္ အိပ္ရာက မႏိုးေသး။ ထ႔ိုေနာက္ သူမ အိမ္မွ ေစာေစာထြက္ကာ ေရႊတိဂံုဘုရားသို႔ ၀င္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေဆးစစ္ရန္ ထြက္လာခဲ့သည္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ သူမေတြးေနမိသည္။ အကယ္လို႔ ေဆးစစ္တာ POSITIVE ဆိုရင္ သူမ ဘာဆက္လုပ္မည္နည္း။ သူမ အသက္ ၂၂ႏွစ္သာရွိေသးသည္။ သူမႏွင့္ ေမာင္တို႔ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့မိသားစုဘ၀ေလး ထူေထာင္ၾကမည္ဟု အိပ္မက္ထားသမွ် တကယ္ပဲ ျဖစ္မလာႏိုင္ေတာ့ဘူးလား။ ေဆးခန္းေရွ႕ေရာက္လာမွ သူမအေတြးစေတြ ျပတ္သြားသည္။ ေဆးခန္းေရာက္ေရာက္ျခင္း ေဆးစစ္လို႔မရေသး။ အရင္ consultation ၀င္ရသည္။ ဆရာ၀န္မ ေျပာေသာ စကားမ်ား နားထဲ၀င္တစ္ခ်က္ မ၀င္တစ္ခ်က္။ ထို႔ေနာက္ ေဆးစစ္ျပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့သည္။ "အေျဖရရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္။ ၂ ရက္အတြင္းေတာ့ ရမွာပါ။ စိတ္ေအးေအးထားပါ မေလေျပ။ ဒါမ်ိဳးက ျဖစ္ခဲပါတယ္။ "သူမလည္း ေခါင္းအသာျငိမ့္ကာ ထြက္လာခဲ့သည္။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေမာင္ အိမ္မွာမရွိ။ company သြားတာပဲ ျဖစ္မည္။ေလေျပ ေမာင့္ကို ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ ဤသို႔ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေရာဂါဆိုးၾကီး စြဲကပ္ေနေသာ္လည္း ေမာင္ တည္ျငိမ္လြန္းသည္ဟု ေလေျပထင္သည္။ သူလုပ္စရာရွိေသာ အလုပ္မ်ားကို မူမပ်က္ လုပ္သြားႏိုင္သည္။ အကယ္လို႔ သူမသာ ေမာင့္ေနရာမွာဆို ေမာင့္လိုေနႏိုင္ပါ့မလား။ မဂၤလာဧည့္ခံပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ခ်င္စိတ္လည္း သူမမွာ မရွိေတာ့။ ေလေျပတို႔အတြက္ အဓိပၸာယ္မွ မရွိေတာ့ပဲ ေမာင္ရယ္။ ညေနက်ေတာ့ ေမာင္ဖုံးဆက္ရွာပါသည္။ မဂၤလာခမ္း၀င္ပစၥည္းေတြ သြားၾကည့္ခ်င္ေသးလားတဲ့။ သူမစိတ္မပါလို႔ မၾကည့္ေတာ့ဘူးဟု ေျပာလိုက္သည္။ ေမာင္လည္း သူမစိတ္အေျခအေနကို နားလည္သည္ထင္ပါတယ္။ "ဒါဆိုလည္း ေမာင္ေစာေစာျပန္လာမယ္ေနာ္"ဆိုျပီး ဖုန္းခ်သြားသည္။
ေမာင္ အိမ္ျပန္လာေတာ့ သူမတို႔ ညစာတူတူစားျဖစ္သည္။ ခါတုိင္း ရယ္ေမာစေနာက္သံေတြႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ ထမင္း၀ိုင္းေလး အခုေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ေသြ႔မွဳေတြသာ ၾကီးစိုးေနသည္။ ထိုတိတ္ဆိတ္မွဳကို ေမာင္ကပဲ စတင္ျဖိဳခြင္းလိုက္သည္။ "ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေလေျပ။" သူမ ေခါင္းငံု႔ထမင္းစားေနရာမွ ေမာ့ၾကည့္မိသည္။ ေမာင့္ပံုစံက တကယ္ကို လွိဳက္လွဳိက္လွဲလွဲ ေျပာေနသလိုပင္။ "ဘာကိုေက်းဇူးတင္တာလဲ ေမာင္" "ေမာင္ကို ခြင့္လႊတ္ေပးလို႔ေပါ့။ ေမာင္က ေလေျပကို ေျပာဖို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး သတၱိေမြးခဲ့ရတယ္။ ေလေျပ မုန္းသြားမွာ ေမာင္ေၾကာက္တယ္။ ေမာင္ တကယ့္ကို မိုက္လံုးၾကီးခဲ့မိတာပါကြာ" "ဒီမွာ ေမာင္။ က်မ ေမာင့္ကို ခြင့္လႊတ္တယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မေျပာခဲ့ဘူး။ ခုခ်ိန္မွ က်မစိတ္ေတြ တအားရွဳပ္ေနတဲ့အတြက္ အဲ့ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေမာင့္ကို က်မေျပာဖို႔ အင္အားမရွိေသးဘူး။ ေမာင့္ အနားမွာ ဒီေလာက္ အစစအရာရာ လိုေလေသးမရွိေအာင္ က်မတာ၀န္ေၾကခဲ့ရက္နဲ႔ ဒီလိုမ်ိဳးလုပ္ရက္တဲ့ ေမာင့္ကို က်မဘယ္လိုနားလည္ေပးရမလဲ။ေျပာပါ ေမာင္"သူမ၄ႏွစ္လံုးလံုး ႏွဳတ္က်ိဳးေအာင္ ေခၚခဲ့ေသာ "ေမာင္"ဆိုေသာ အသံုးအႏွဳန္းကို ေမာင့္ကို စိတ္ဆိုးသည့္တိုင္ေအာင္ ဆက္ေခၚမိေနဆဲပင္။ "မဟုတ္ဘူး ေလေျပ ... ဒီကိစၥေတြက ေမာင္ေလေျပနဲ႔ မေတြ႔ခင္တုန္းက ကိစၥေတြပါ။ ေလေျပနဲ႔ ေတြ႔ျပီးေနာက္ပိုင္း ကိုယ္တစ္ခါမွ သစၥာမေဖာက္ခဲ့တာ အမွန္ပါကြာ။"ေလေျပ ထမင္းဆက္စားခ်င္စိတ္မရွိေတာ့။ ထမင္း၀ိုင္းမွ ထထြက္လာသည္။
ဒီရက္ပိုင္း သူမ ေမာင္ႏွင့္ ခပ္စိမ္းစိမ္းေနျဖစ္သည္။ ေမာင္ အလုပ္က ျပန္လာရင္လည္း စကားသိပ္မေျပာျဖစ္။ သို႔ႏွင့္ ေဆးစစ္ျပီး တတိယေျမာက္ေန႔မွာ သူမကို ဆရာ၀န္မက ဖုန္းဆက္သည္။ ေဆးစစ္ထားသည့္ အေျဖလႊာ ရျပီဟု အေၾကာင္းၾကားျခင္း ျဖစ္သည္။ အေျဖကို ဖုန္းထဲက ေမးေတာ့ ဆရာ၀န္မက လူကိုယ္တိုင္လာယူဖို႔ ေျပာသည္။ ေလေျပ စိတ္ထဲထင့္ေနသည္။ ဒီလိုႏွင့္ ေဆးခန္းေရာက္ေတာ့ အေျဖက NEGATIVE တဲ့။ ေလေျပ ၀မ္းသာသြားသည္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာ၀န္မက ဆက္ေျပာသည္။ "ေလေျပ ေနာက္ ၆လေနရင္ေတာ့ ထပ္ေဆးစစ္ဖို႔လိုမယ္။ အခုက ေလေျပတို႔ လက္ထပ္ထားတာ တစ္ပတ္ပဲ ရွိေသးတယ္ဆိုေတာ့ အကယ္လို႔ ေရာဂါပိုးကူးခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ အဲ့ေလာက္တစ္ပတ္အခ်ိန္အတြင္းမွာ မသိႏိုင္ဘူး။" "ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာမ။ ေလေျပ ေနာက္၆လေလာက္ေနရင္ ျပန္လာခဲ့ပါအံုးမယ္။"ေလေျပစိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းေတာ့ ေပါ့သြားသလိုပင္။ သို႕ေသာ္လည္း ေနာက္၆လဆိုေသာ အခ်ိန္မွာ ဘာမဆိုျဖစ္လာႏိုင္ေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။
ေလေျပအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေမာင္က အေစာၾကီးအိမ္ျပန္ေရာက္ေနသည္။ "ေလေျပ ဘယ္သြားေနတာလဲကြာ။ ေမာင္ ဒီေန႔ ေနလို႔မေကာင္းတာနဲ႔ အိမ္ေစာေစာျပန္လာခဲ့တယ္။ ေလေျပဖုန္းဆက္တာလည္း ဘယ္လိုမွ ေခၚလို႔မရဘူး။" "အင္း ေလေျပ ေမခ်ိဳတို႔အိမ္ခဏသြားေနတာ။ ဖုန္းက ဘက္ထရီကုန္ေနတယ္။ " သူမ စကားကို ေမးတစ္ခြန္း ေျဖတစ္ခြန္းသာ ေမာင့္ကို ဆက္ဆံခဲ့သည္။ ေမာင္ေနမေကာင္းဘူးဆိုမွ ေမာင့္ကို ေသခ်ာျပန္ၾကည့္မိသည္။ သူမ ပစ္ထားေသာ ၃၊၄ရက္ အတြင္းမွာေတာင္ မ်က္ႏွာေခ်ာင္က်သြားလိုက္တာ။ ေမာင့္ကို သနားသလို ျဖစ္သြားသည္။ အို..ဘာလို႔ သနားရမွာလည္း။ သူ႔အျပစ္နဲ႔ သူပဲ။ သစၥာမဲ့တဲ့ ဒဏ္ခံရတာ။ သူမအဲ့လိုမ်ိဳး စိတ္ကိုတင္းထားေပမဲ့ တကယ္တမ္းေတာ့ မေနႏိုင္ပါ။ ေခ်ာင္းတဟြပ္ဟြပ္ဆိုးေနေသာ ေမာင္။ ခါတုိုင္းထမင္းကို လိုက္ပြဲယူမွ ၀သည့္ေမာင္။ အခုေတာ့ ထမင္း တ၀က္ကိုပင္ တပင္တပန္းစားေနရသလိုပင္။ ေမာင္ ဘာအျပစ္ေတြ လုပ္ခဲ့လုပ္ခဲ့ သိပ္ခ်စ္လို႔ လက္ထပ္ခဲ့ေသာေမာင့္ကိုေတာ့ ၾကာၾကာပစ္မထားႏိုင္။ ေရေႏြးေႏြးေလးႏွင့္ ေခ်ာင္းဆိုးေပ်ာက္ေဆးယူကာ သြားေပးလိုက္သည္။ ေနမေကာင္းသည့္ၾကားမွ ေမာင့္အျပံဳးေလးကို သူမျမင္လိုက္ရသည္။
ေမာင္ ဒီရက္ပိုင္း အေတာ္ေနမေကာင္းျဖစ္သည္။ သူ႔ကို ၾကည့္ရတာလည္း လံုး၀အားမရွိသလိုပင္။ ေလေျပ ေန႔တိုင္း ၾကက္ေပါင္းေတြ ေပါင္းတိုက္ေသာ္လည္း ေမာင့္ကို ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေဖ်ာ့ေတာ့ေနသည္။ ေလေျပမေနႏိုင္ေတာ့။ ေမာင့္ကို ေမးလိုက္သည္။ "ေမာင္.. ဆရာ၀န္ေကာ ျပရဲ့လား ဟင္။"ေမာင္က သူမကို ျပံဳးျပီးၾကည့္သည္။"ေသမိန္႔က်ျပီးသား လူတစ္ေယာက္က ဆရာ၀န္ဆီ သြားေတာ့ေကာ ဘာမ်ားထူးျခားမွာလဲ ေလေျပရယ္"ေမာင္ရယ္ ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေသဒဏ္က်တရားခံတစ္ေယာက္လိုေတာင္ သတ္မွတ္ထားပါလား။ အမွန္ေတာ့ ဒါဟာကုမရတဲ့ ေရာဂါတစ္ခု မဟုတ္ပါဘူး။ ခုေခတ္မွာ ေဆး၀ါးေတြ ဒီေလာက္ ေခတ္မီေနတာပဲ ။ သူမ ေမာင့္ကို ရေအာင္ ကုမည္။ ျပဳစုမည္။ ေမာင္ လူေကာင္းႏွင့္မျခား သက္တမ္းေစ့ ေနႏိုင္ေစရမည္ဟု စိတ္ပုိင္းျဖတ္လိုက္သည္။ သူမ ေမာင့္ကို ဟုိရက္ပိုင္းေတြတုန္းက လစ္လ်ဴရွဴခဲ့မိတာေတာင္ ေနာင္တရသြားသည္။ သူမေမာင့္ကို ေႏြးေထြးတဲ့ အားေပးမွဳေတြ ေပးသင့္တဲ့အစား ေအးစက္တဲ့ လစ္လ်ဴရွဳမွဳေတြသာ ေပးခဲ့ေသာ္လည္း ေမာင္တစ္ခ်က္ေလးမွ ေစာဒက မတက္ခဲ့။ သူမေမာင့္ကို ဒီအတိုင္း ျဖစ္ထားလို႔ေတာ့ မျဖစ္။ မနက္ျဖန္ ယံုၾကည္ရတဲ့ အသိဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ဆီ ေခၚသြားရမည္။ ေမာင့္အသက္ ၂၆ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္။ သူမတို႔မွာ လွပတဲ့ အနာဂတ္ေတြ ရွိေသးသည္။ ေမာင့္ကို သူမဘ၀ထဲက ထြက္ခြာခြင့္ မျပဳႏိုင္ေသးဘူး။
ေနာက္တစ္ေန႔ ေမာင့္ကို ေဆးခန္းသြားဖို႔ေခၚေတာ့ ေမာင္က အတင္းျငင္းသည္။ ေနာက္ဆံုး သူမ ေတာင္းပန္တစ္လွည့္ စိတ္ေကာက္တစ္လွည့္ မနည္းေခၚမွ မလိုက္ခ်င္လိုက္ခ်င္ႏွင့္ လိုက္လာသည္။ စမ္းသပ္မွဳေတြအျပီး ဆရာ၀န္က ေသခ်ာရွင္းျပသည္။ ေဆာင္သင့္ ေရွာင္သင့္သည့္ အခ်က္ေတြကို။ ေမာင္က ေရာဂါျဖစ္တာကို သိတာ ေနာက္က်တဲ့ အတြက္ေရာ သင့္ေလ်ာ္တဲ့ ေဆး၀ါးကုသမွဳ မခံခဲ့တဲ့အတြက္ အေျခအေနက သိပ္ေတာ့ အားရစရာမရွိေၾကာင္း။ဒါေပမဲ့ အခုအခါ ေဆး၀ါးေတြက တုိးတက္လာျပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေဆးမွန္မွန္ေသာက္မယ္ က်န္းမာေရးဂရုစိုက္မယ္ဆိုရင္ ေမာင့္ဟာ လူပံုမွန္တစ္ေယာက္လို ေနႏိုင္သြားေၾကာင္း အခုလာျပတာ အခ်ိန္မွီေလး ျဖစ္ေၾကာင္း ဂရုစိုက္ဖို႔လိုေၾကာင္း ေပါ့ေပါ့မေနသင့္ေၾကာင္းေျပာသည္။သူမ ေမာင့္ကို တစ္ခ်က္ျပံဳးၾကည့္ျပီး ေမာင့္လက္ေလးကို တင္းတင္းဆုပ္လိုက္သည္။"ေမာင္ ဒီမွာ ဆရာက ေျပာေနတယ္။ ေဆးမွန္မွန္ေသာက္ရင္ သက္သာသြားမယ္တဲ့။ၾကားတယ္ေနာ္။"ထုိ႔ေနာက္ သူမ ဆရာ၀န္ေပးတဲ့ ေဆးမ်ားယူျပီး ျပန္လာခဲ့သည္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေမာင္က စကားေတာ့ သိပ္မေျပာ။ သူမက စျပီး "ေမာင္ ေလေျပကို ခ်စ္ရင္ ေဆးမွန္မွန္ေသာက္ရမယ္ေနာ္။ ေလေျပကိုယ္တုိင္ အခ်ိန္မွန္တိုက္မယ္။ မေသာက္လို႔ကေတာ့ မိေလေျပ အေၾကာင္းသိတယ္ေနာ္..ဟင္းဟင္း""ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ။ ေဒၚေလေျပစကားနားေထာင္ပါ့မယ္ဗ်ာတဲ့" ကဲဘယ္ေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ေမာင္လည္း။ ဒါေပမဲ့ သူမခ်စ္ေသာေမာင္သည္ သူမအနားက ထြက္ခြာခြင့္ မေပးႏိုင္ေသးပါ။ သူမ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေမာင့္ကို လူေကာင္းပကတိလို ေနႏိုင္ေအာင္ ၾကိဴးစားမည္။ သူမ သက္ျပင္းတိုးတိုးေလးေတာ ့တစ္ခ်က္ ခိုးခ်မိသည္။

ဆက္ပါဦးမည္။ (ဇာတ္လမ္းက မလိုအပ္ပဲဆြဲသလို ျဖစ္သြားလားမသိဘူး။ ေရးျပီး သိပ္ေတာ့ စိတ္တိုင္းမက်ေသးဘူး။ေနာက္မွ ျပန္ျပင္ေတာ့မယ္။ ခုလက္ေညာင္းသြားပီ။ :D စိတ္ရွည္ရွည္ထားျပီး ဖတ္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါရွင္။)


15 comments:

Unknown said...

@_@

Phyo Maw said...

အဲလို မလုပ္ပါႏွင့္...
၁။ ေကာင္မေလး မွာ ပိုးရွိမရွိ ရွင္းပါ။
၂။ ျဖစ္တာၾကာၿပီဆို။ ဆရာ၀န္က ျမန္မာကားေတြလုိ ေခါင္းမခါပဲ ဘာလို႕ မ်က္စပစ္ျပရတာတုန္း မေတာ္ ေကာင္မေလးက သူ႕ကို စိတ္၀င္စားတယ္ထင္သြား ဘယ္လိုလုပ္မတုန္း။
၃။ပစ္ထားတဲ့ ၁ရက္ ၂ရက္အတြင္း မ်က္တြင္းေတြ က်သြားပါလားတဲ့... ဟင္း မသိရင္ မိန္းမအျပဳအစုေကာင္းလို႕ ကေလာက္ထိ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ေနတာေပါ့။

မန္႕ တာရွည္ေတာင္ ရွည္သြားၿပီ။

သီဟသစ္ said...

ဘာဘာေရ
တတိယပုိင္းလာအုံးမွာလားကြယ္။ ဆရာ၀န္ေလးဆီ ခဏခဏသြား Consult လုပ္။ မင္းသားေလးေသ
က်န္းမာေရးအတြက္စိတ္ေအးရေအာင္ဆရာ၀န္နဲ႔ယူ...

ေနာက္တာပါကြယ္။ စာေရးေကာင္းတာ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။
Really.

pm
မမွတ္ေသးပါလားကြယ္

ဘာေတြတုန္း said...

သို႔ ျဖိဳးေမာ္ => ၁။ ေကာင္မေလးတြင္ ပိုးမရွိေသးပါ။ ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္းတြင္ ေရာဂါလကၡဏာ မျပတတ္ဟု သိရသည္။ ေနာင္တြင္ ရွိခ်င္ရွိမည္။
၂။ ဆရာ၀န္ ေခါင္းမခါရျခင္းမွာ ေကာင္ေလးရိပ္မိသြားမွာ စိုး၍ျဖစ္သည္။ မ်က္စပစ္ျပလည္း ကိစၥမရွိပါ။ အေၾကာင္းမွာ ယံုၾကည္ရေသာ ဆရာ၀န္ဟု ေရးသားထားျခင္းကို ေထာက္၍ မိသားစု ဆရာ၀န္လိုမ်ိဳး ဆရာ၀န္ျဖစ္သည္။
၃။ ပစ္ထားတဲ့ ၂ရက္၃ရက္ အတြင္းမွာ မ်က္ကြင္းေတြ က်သြားရျခင္းမွာ စိတ္ေထာင္းကိုယ္ေၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ မယံုလွ်င္ စမ္းၾကည့္ပါ။

ဘာေတြတုန္း said...

သို႔ ကိုသီဟသစ္=>တတိယပိုင္း က်န္ပါေသးတယ္။ ခုနက ဆက္ပါဦးမည္ဟု ေရးရန္ က်န္ခဲ့။ ခြင့္လႊတ္ :D

သို႔ Chan Myae=> :D

တီခ်မ္း said...

တီ ၾကိဳ ေတာင္းပန္ထားမယ္ ေနာ္ ဘာဘာ
တီကအျပဳသေဘာနဲ႔ေဆြးေႏြးေပးတာေလေနာ္
ဆရာလုပ္တာမဟုတ္ ပါဘူးေနာ္
စိတ္ဆိုးနဲ႔ေနာ္

ဘာဘာ ဒါမ်ိဳးေလးေတြေရးတာေကာင္းပါတယ္
ေရးတယ္ ဆိုကတည္းက ဘာဘာ့မွာ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ခံစားခ်က္တခုခု ရွိလို႔ လို႔ တီ ထင္တယ္
ဒါေပမယ့္ တကယ္ ေရးမယ္ အက်ိဳးရွိေအာင္ ပညာေပးဖို႔လဲ ရည္ရြယ္တယ္ဆိုရင္ ေသခ်ာ facts ေလးေတြ ထပ္ေလ့လာျပီးမွ ေရးေစခ်င္တယ္

ဘာဘာ ေရးထားတာ က ေကာင္မေလးမွာ ပိုးမရွိ ဒါမ်ိဳးကျဖစ္တတ္တယ္ ေနာက္ ၆ လေနမွ ထပ္စစ္ရမယ္ ဒါကလဲ ၾကားကာလ (သို႔) ျပတင္းေပါက္ကာလ လို႔ေခၚတဲ့ window period ကိုေျပာခ်င္တာ ေပးခ်င္တဲ့ မက္ေစ့ဂ်္ ကရွင္းတယ္ ေကာင္းတယ္

အဲေကာင္ေလး က ေသေတာ့မယ္ ဆိုတာ၊ ၆ လပဲ ခံေတာ့မယ္ လို႔ ဆရာ၀န္ကေျပာတာ
တကယ္ဆိုရင္ က်င့္၀တ္ေတြ ေၾကာင့္ဆရာ၀န္ေတြက ဒါမ်ိဳးေတြေျပာေလ့မရွိ ေျပာပိုင္ခြင့္လဲမရွိ (ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ သာ ကင္ဆာဆိုရင္ အဆင့္ အေပၚလိုက္ျပီးေျပာျပေလ့ရွိတာ )

ခု ဒီဟာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ေတာ့ တီ က အမ်ားစု စိတ္ထဲမွာ ဒါျဖစ္ရင္ ေသမိန္႔က် ဆိုတာမ်ိဳး၊ ၆ လ ကေန ၁ နွစ္ပဲ ခံေတာ့မယ္ ဆိုတာ မ်ိဳးေတြ မ၀င္သြားေစခ်င္လို႔ မေရးေစခ်င္တာပါေနာ္

တခါတေလ တီ တို႔ေပးတဲ့ သတင္း က wrong information သတင္းအမွားေတြျဖစ္ေနရင္ လူထု အျမင္ထဲမွာ အမွားေတြ၀င္ျပီးလက္ခံသြားနိုင္တယ္ေလ
ေနာက္ကေလာင္တစ္ေခ်ာင္းက ထက္ရင္ ထက္သလို အက်ိဳးရွိနိုင္သလို အျပစ္လဲအမ်ားၾကီးဖန္တီးေပးနိုင္လို႔ပါ
ဥပမာ သာဂဒိုးေရးေနတဲ့ ပိစပ္ရြက္ေၾကာင့္ေသသြားတဲ့လူေတြ မေရမတြက္နိုင္ပါဘူး
အဲဒီအတြက္ တီတို႔ဘာမွမလုပ္ေပးနိုင္ေသးဘူး
တီေျပာခ်င္တာ က ဘာဘာ့ ကို တိုက္ခိုက္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္
တီ ကိုယ္တိုင္ ဒါ ျဖစ္ေနတာ (ပရိုဖိုင္းမွာ ၾကည့္)၊ ပိုးနဲ႔ ေနေနတာ ၾကာလွျပီ
အခုဆို ၇ နွစ္ထဲ၀င္လာျပီေလေနာ္
ေနာက္ တီ အခု ပိုးထိန္းေဆး Anti-retro viral drugsေတြေသာက္ေနတဲ့အတြက္လဲ က်န္းမာေရးက ေကာင္းေန လူသာမန္လိုပဲ ေနထိုင္နိုင္ေနတယ္ေလ
english လိုေတာ့ back to normal and productive life လို႔ သံုးတယ္ကြယ္
ေျပာခ်င္တာက ပိုးရွိေနေသာ္လည္း ေဆးကို အခ်ိန္မွန္ စနစ္တက် သံုးစြဲရင္ လူ႔ဘ၀ မွာ ဟိုအရင္ ပိုးကူးစက္မခံရမီ ကလိုပဲ အလုပ္ကိုလဲသူမ်ားေတြအတိုင္းတန္းတူျပန္လုပ္နိုင္မယ္ လို႔ ဆိုလိုခ်င္တာပါကြယ္
အဓိကေျပာခ်င္တာ က HIV ဟာ တျခားေသြးတိုး ဆီးခ်ိဳ စတာေတြလိုပဲ နာတာရွည္ ေရာဂါတစ္မ်ိဳးပဲေလေနာ္
ပံုမွန္ေလးက်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ေနသြားရင္ သက္တန္းေစ့ ေနနိုင္ပါတယ္ေလေနာ္
ရွည္သြားျပီေနာ္
အေသးစိတ္သိခ်င္ရင္ တီ့ ကို ဂ်ီေမးလ္ကေနတစ္ဆင့္ ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းနိုင္တယ္ေလေနာ္
တီေျပာ လို႔ စိတ္ထဲဘာမွမထားနဲ႔ေနာ္
wrong information မေပးေစခ်င္တာပါေနာ္
ဟိုးအရင္ ေအစ့္ ဆိုတာ စျဖစ္ခါစက ကုရာနတၳိေဆးမရွိလို႔ေျပာခဲ့တာေတြေၾကာင့္ အခု အနွစ္ ၂၀ ေက်ာ္အထိ ဒီကူးစက္ေရာဂါကို တိုက္ဖ်က္တဲ့ေနရာ မွာ ဟိုးအရင္ကေပးမိခဲ့တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ အမွားေတြရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ဆိုးက်ိဳးျပႆာနာေတြကို တီ တို႔ ကမာၻနဲ႔ အ၀ွမ္းရင္ဆိုင္ေနရတံုးပဲေလေနာ္ အထူးသျဖင့္
ဒီေရာဂါ ဟာ လိင္ကေနအဓိက ကူးတယ္ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ ဒီေရာဂါ ရွိတဲ့ လူေတြ ဟာ လူမႈက်င့္၀တ္ တခုခု ကို ေဖာက္ဖ်က္တဲ့သူေတြ ျဖစ္ရမယ္ ဆိုတဲ့ ျပစ္တင္ ရႈံ႕ခ်မႈေတြ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈေတြ ဒီကူးစက္ေရာဂါ ကို ကာကြယ္ တိုက္ဖ်က္ရာမွာ အတားအဆီးေတြျဖစ္လာတယ္ကြယ္ေနာ္။
ေက်းဇူးပါေနာ္
သမီးစာေတြ ဆက္ေရးပါ
တီေျပာတဲ့အတြက္လဲ ဒါကိုအေရးရပ္သြားတာမ်ိဳးမျဖစ္ေစခ်င္ဘူးေလေနာ္
ပိုေလ့လာပါ ျပီးမွေရးပါ အခ်က္အလက္ေတြကိုေပါ့
ဥပမာ ဂ်ဴးဆိုရင္လဲ သူ၀တၳဳ တစ္ပုဒ္ေရးေတာ့ မယ္ဆို အဲဒီေရးမယ့္ အေၾကာင္းအရာကို ေသခ်ာေလ့လာျပီးမွေရးတယ္ေလေနာ္
ဥပမာ ခ်စ္သူလားမွာ စကားပင္ေတြအေၾကာင္း
တိမ္နဲ႔ခ်ည္တဲ့ၾကိဳး မွာ ဂမုန္းပင္ေတြအေၾကာင္း
ကြ်န္မရဲ႕ည မွာ ပန္းခ်ီကားေတြ အေၾကာင္း
စသျဖင့္ေပါ့ေနာ္
ကဲ ေတာ္ေတာ္ ရွည္ ျပီ ေတာ္ျပီေနာ္
စိတ္ဆိုးနဲ႔ေနာ္

တီခ်မ္း said...

ဘာဘာ ေရ တီေရးတာ ရွည္ ေနလို႔ မတင္ရေသးခင္
ဘာဘာ မန္႔ကို ျပန္ထားတဲ့ ဟာေလး ထပ္ေျပာခ်င္တာရွိလာတယ္ကြယ္

ဘာေတြတုန္း said...
သို႔ ျဖိဳးေမာ္ => ၁။ ေကာင္မေလးတြင္ ပိုးမရွိေသးပါ။ ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္းတြင္ ေရာဂါလကၡဏာ မျပတတ္ဟု သိရသည္။ ေနာင္တြင္ ရွိခ်င္ရွိမည္။

ပိုးက ကူးရင္ ကူးတယ္ မကူးရင္ မကူးဘူးပဲေလေနာ္
အခု တကယ္လို႔ စစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးက Negative ျပေနတယ္ ဆိုရင္ ေကာင္ဆယ္လာ လို႔ ေခၚတဲ့ နွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြးပညာေပးသူ က ေနာင္အတြက္ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ေတြ ေျပာဆို ေဆြးေႏြးေပးပါတယ္ေလေနာ္ အန္ဂ်ီအိုေတြနဲ႔ ေဆးရံုေတြမွာေတာ့ အဲဒီ ဆားဗစ့္ ရွိတယ္ေလေနာ္
အျပင္ေဆးခန္းေတြေတာ့ မေသခ်ာဘူးေပါ့ေလေနာ္
အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ ေနာင္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္လာမယ္ ဆိုတာ မ်ိဳးက ျပတင္းေပါက္ကာ လ ျပန္စစ္လို႔ မရွိဘူး ဆိုရင္ ေနာင္မွာ ကူးဖို႔ အဲေလာက္မလြယ္ပါဘူးေလေနာ္
တကယ္ လို႔ ဘာဘာ က ဇာတ္သြားအေနနဲ႔ ျမွဳတ္ကြက္ေလးလုပ္ထားတာ ဆိုလဲ ေနာက္အခန္းေတြ မွာ ျပန္ရွင္းေပးေပါ့ေနာ္

ဘာေတြတုန္း said...

ဟုတ္ကဲ့ တီ ။ ကိုျဖိဳးေမာ္ကို ေျပာထားတဲ့ အခ်က္ကို သမီးေနာက္ပိုင္းမွာ ျပန္ရွင္းမွာပါ။ တီဆီက အခုလို အေသးစိတ္ အၾကံေပးခ်က္ေလးေတြ ရထားတာ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္မိတယ္။ ဒီ ပညာေပးဇာတ္လမ္းကို ေရးဖို႔ စိတ္ထဲမွာ တင္းထားခဲ့တာ ဘေလာ့စလုပ္တဲ့ အခ်ိန္ထဲကပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ information သိပ္မစံုေတာ့ မေရးရဲေသးဘူး။ ခုလဲ သိတဲ့လူေတြ လိုက္ေမးလိုက္ ေရးလိုက္ လုပ္ေနဆဲပါ။ တီ ကူညီတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးေနာ္။ ေနာက္ မသိရင္ တီဆီက အၾကံေတာင္းရမယ္။ ခု စာတစ္ခ်ိဳ႔ျပန္ျပင္ထားပါတယ္။ ျပန္ဖတ္ျပီး လိုတဲ့ေနရာေလးေတြ ေျပာေပးပါဦး။ ေက်းဇူး a million တီေရ

တီခ်မ္း said...

everytime
u r warmly welcome my dear

Unknown said...

ခုနကေရာက္။ တီခ်မ္းမန္႔တာၾကည့္ျပီးျပန္။ ခုျပန္လာ ။ ေကာင္း ။။ ေကာင္း။။

ပီတိ(စိတ္ပညာ)

ေႏြးေနျခည္ said...

ညီမေရ ဒီေလာက္ထိေရးႏိုင္တာ ခ်ီးက်ဴးစရာပါ...
အားငယ္စိတ္ပ်က္မသြားပါနဲ႕...
ညီမ အရင္က သုည ပဲသိတဲ့ကိစၥတစ္ခုကို ဒီပိုစ့္ေရးဖို႕ၾကိဳးစားရင္ ၅၀ ေလာက္သိခဲ့မယ္။ အခုလိုမ်ိဳးေထာက္ျပ ရွင္းျပ ျပီး အခ်က္အလက္ေပးမယ့္သူရွိလို႕ ညီမ တစ္ရာလုံးလည္း သိသြားႏိုင္တယ္ေလ...
ဆက္ေရးေနာ္...
(((ဖိုက္တင္..... )))

ပိုးကူးစက္တာကို ေကာင္ေလးအေပ်ာ္အပါးလိုက္စားခဲ့တာလို႕ မတင္ျပပဲ.. ဥပမာ..နယ္ျမိဳ႕ေလးတစ္ခုမွာ accident တစ္ခုျဖစ္လို႕ အေရးေပၚေသြးသြင္းရင္ ရခဲ့တယ္ဆိုတာမ်ိဳး၊
company မွာလုပ္ေနတဲ့ ပညာတတ္ေယာက်္ားတစ္ေယာက္က အကာအကြယ္ ပစၥည္း မသုံးမိေလာက္ေအာင္ေတာ့ မအဘူးလားလို႕ပါ (ကိုယ့္ဘာသာ ဇာတ္လမ္းထြင္ၾကည္႕တာပါ.. ဒါဇာတ္အိမ္ရဲ႕ အေရးမၾကီးတဲ့ အပိုင္းပါ... )
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အေပ်ာ္အပါးလိုက္စားလို႕ ျဖစ္တယ္လို႕ အသားေပးေရးၾကတယ္။ အဲလိုျဖစ္ေနတဲ့လူတိုင္းက အေပ်ာ္အပါးလုိက္စားလို႕လို႕ ယူဆလို႕မရတာပါ ထည္႕ျပီး ပညာေပးလိုက္ရင္ ေကာင္းလားလို႕ပါ.. (အၾကံျပဳတာပါေနာ္.. စိတ္ဆိုးနဲ႕)

တီခ်မ္း
ခုလိုမ်ိဳးရဲရဲ ၀င့္၀င့္ ေထာက္ျပေဆြးေႏြးသြားတာဖတ္ရလို႕ ဗဟုသုတ ပိုတိုးခဲ့ပါတယ္.. ေက်းဇူးပါ..

Phyo Maw said...

ပညာတတ္အမ်ိဳးသား တေယာက္ဆိုတာ ကိုညီေမာင္ထင္တယ္...
jie jie သတိထား သူက အခၽြန္နဲ႕မတယ္ အေနာ့္ကိုလည္း camera အေၾကာင္း ခဏခဏေျပာၿပီး မေနႏိုင္ေအာင္ လုပ္တယ္။
တုန္းတုန္းနဲ႕ တီခ်မ္းေျပာတာေတြဖတ္ၿပီး
တို႕မ်ားအေတြးေတြ ေခါင္ေနလိုက္တာ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အထိပဲ။

မိုးခါး said...

ဘာဘာေရ အားေပးလွ်က္ .. ျမန္ျမန္ေလးေတာ့ဆက္ေနာ္ .. း)

သဇင္ဏီ said...

တန္းလန္းၾကီးကြယ္... :P

Anonymous said...

ဖတ္လုိ ့ေကာင္းတယ္။
ဆက္ေရးပါဦး မမေရ..